สาวรำวง

สาวรำวง - บอย โกสิยพงษ์

Written by：Anonymous

อายุสิบห้า

ได้มาเป็นสาวรำวง

มาใส่กระโปรง

วับๆแวมๆ

ไฟสลัว

มัวเหมือนคืนเดือนแรม

อร้าอะแหร่ม

อยู่บนฟลอร์เต้นรำ

เราเกิดมา

เป็นคนต้อยต่ำ

กระด่างกระดำ

ดั่งเม็ดดินเม็ดทราย

สาวน้อยใจกล้า

ต้องมาเป็นสาวรำวง

นั่งตีคิ้วโก่ง

รอบัตรโค้งจากชาย

ปากพูดจา

ขออย่ามากล้ำกราย

นิดเดียวพอได้

อย่ามากไปนะพี่จ๋า

โปรดมองฉัน

เป็นแค่เพียงอาหารตา

เห็นใจเถิดหนา

คู่ขาเต้นรำวง

มีผู้เฒ่ากำลังเฝ้ารอ

ทั้งแม่และพ่อ

คอยเฝ้ารอ

ใจบุญหนุนส่ง

จึงปล่อยลูกสาว

ที่รักมาเป็นสาวรำวง

จึงปล่อยลูกสาว

ที่รักมาเป็นสาวรำวง

ก็คง เข้าใจแล้วว่า

ไยสาวใจกล้า

กระโดดขึ้นบนเวที

มีผู้เฒ่ากำลังเฝ้ารอ

ทั้งแม่และพ่อ

คอยเฝ้ารอ

ใจบุญหนุนส่ง

จึงปล่อยลูกสาว

ที่รักมาเป็นสาวรำวง

จึงปล่อยลูกสาว

ที่รักมาเป็นสาวรำวง

ก็คง เข้าใจแล้วว่า

ไยสาวใจกล้า

กระโดดขึ้นบนเวที

กฐินผ้าป่า

ทั้งงานวัดงานโยง

มาแอ่วมาโค้ง

มาเต้นฟ้อนรำวง

หนุ่มใหญ่หนุ่มน้อย

เข้ามาโค้งนวลอนงค์

สามช่ารำวง

ตะบึงฮ่อจนเหงื่อไหล

แต่งสีสัน

ชีวิตชีวาคนบ้านไพร

ชาวนาชาวไร่

ช่างสุขใจในงานบุญ

ท้องฟ้าสว่าง

ยามรุ่งอรุโณทัย

เราเริ่มต้นใหม่

ยามเมื่อฟ้าราตรี

เปลี่ยนเวียนไป

รักน้ำใจไมตรี

ร้อยวันพันปี

รับไมตรีอยู่เสมอ

จากวันนี้

คงต้องมีวันพบเจอ

แล้วใครที่เหม่อ

คราวโบกมืออำลา