สาลิกา

เธอไปอยู่มันไกลไม่หลบมา

นับวันเวลาก็หลายปี

จะรู้มั้งหม้ายคนปรากนี้

วันเดือนเคลื่อนปียังคงรอ

รอเธอ

เธอไปอยู่เมื่องฟ้าลืมนาทุ่ง

ไปหลงคำคนกรุงลืมภาษาถิ่น

รู้มั่งหม้ายสาวบ่าวน้ำตาริน

ไม่เป็นอันกินอันนอนเพ้อ

รำพึงรำพันถึงแต่เธอ

น้องเหอ

วอนเจ้าสาลิกาเจ้าย้อนคืนมา

หลบเรินเราได้หม้าย

อย่ามั่วหลงร่าเริงลิ้มรสรื่นเริง

จนเผลอลืมตายาย

โอ้เจ้าสาลิกา

อย่าเปลี่ยนทิศนิทรา

จำหัวนอนไม่ได้

หลบมาเสียตาน้องพี่บ่าวร่ำร้อง

กลับมาจะได้หม้ายสาลิกา

โอแม่สาลิกงโอแม่สาลิกา

ใยมาลืมคนถ้ามาลืมนาบ้านเรา

มาลืมคนค่อยถ้าว่าลืมนาบ้านเรา

มาลืมคนค่อยถ้าว่าลืมนาบ้านเรา

ใยมาลืมพ่อแม่ปู่ย่าแก่เฒ่า

ปล่อยให้แกนั่งเฝ้า

จนเลื่อนราวหลายเดือน

ว่าคนแกเฝ้าจนเลื่อนราวหลายเดือน

ว่าคนแกเฝ้าจนเลื่อนราวหลายเดือน

ไม่มีข่าวไม่มีข่าวไม่มีเรื่องราวมาส่ง

โอ้แม่สาลิกาเหมือนบินหลาลืมดง

ไม่มีข่าวเลยหนาแม่สาลิกลืมดง

ไม่มีข่าวเลยหนาโอ๋แม่สาลิกา

หากว่าน้องยังรับรู้

อยากให้เปลี่ยนใจประสงค์

หลบหาคนหัวนอนบ้านเรา

วอนเจ้าสาลิกาเจ้าย้อนคืนมา

หลบเรินเราได้หม้าย

อย่ามั่วหลงร่าเริงลิ้มรสรื่นเริง

จนเผลอลืมตายาย

โอ้เจ้าสาลิกา

อย่าเปลี่ยนทิศนิทรา

จำหัวนอนไม่ได้

หลบมาเสียตาน้องหัวใจร่ำร้อง

กลับมาจะได้หม้าย

วอนเจ้าสาลิกาเจ้าย้อนคืนมา

หลบเรินเราได้หม้าย

อย่ามั่วหลงร่าเริงลิ้มรสรื่นเริง

จนเผลอลืมตายาย

โอ้เจ้าสาลิกา

อย่าเปลี่ยนทิศนิทรา

จำหัวนอนไม่ได้

หลบมาเสียตาน้องหัวใจร่ำร้อง

กลับมาจะได้หม้ายสาลิกา

สาลิกา

สาลิกา