ได้ใหม่ลืมเก่า

ได้ใหม่ลืมเก่า - วุฒิ ป่าบอน พาราฮัท

Lyrics by：Sarawut Kongsritong

Composed by：Sarawut Kongsritong

คนไม่รู้จักพอ

ให้ดีเท่าไรก็คงไม่พอใจ

หรือต้องเสียสิ่งนั้นไป

ถึงจะเห็นคุณค่าของมัน

เสื้อตัวเก่าตัวรัก

แม้จะถูกซักตากแดดร้อยครั้ง

ก็ยังเป็นตัวนั้น

ถ้าเธอยังอยากสวมใส่

ฉันคนเก่าคนเดิม

ที่เธอเคยชื่นชมวันนั้น

นับวันคุณค่าของฉันนั้นหมดหายไป

คำบอกรักที่มันเคยหวาน

พอพูดนานนานก็จืดจางไป

และความห่วงใย

ก็กลายเป็นความน่ารำคาญ

ของที่เคยใช้

พอได้ใหม่ก็ทอดทิ้งมัน

เธอเลยลืมฉัน

เมื่อตอนมีเขาเข้ามา

นี่ใช่ไหมได้ใหม่ลืมเก่า

นี่ใช่ไหมที่ลืมเราหมดแล้ว

นี่ใช่ไหมเค้าเรียกกินแห้วหรือขวัดด้งเปล่า

ตอนรักกันสัญญิงสัญญา

จะปรารถนาแค่เพียงตัวเรา

สุดท้ายน้ำตาต้องเช็ดหัวเข่า

อีกแล้ว

ฉันคนเก่าคนเดิม

ที่เธอเคยชื่นชมวันนั้น

นับวันคุณค่าของฉันนั้นหมดหายไป

คำบอกรักที่มันเคยหวาน

พอพูดนานนานก็จืดจางไป

และความห่วงใย

ก็กลายเป็นความน่ารำคาญ

ของที่เคยใช้

พอได้ใหม่ก็ทอดทิ้งมัน

เธอเลยลืมฉัน

เมื่อตอนมีเขาเข้ามา

นี่ใช่ไหมได้ใหม่ลืมเก่า

นี่ใช่ไหมที่ลืมเราหมดแล้ว

นี่ใช่ไหมเค้าเรียกกินแห้วหรือขวัดด้งเปล่า

ตอนรักกันสัญญิงสัญญา

จะปรารถนาแค่เพียงตัวเรา

สุดท้ายน้ำตาต้องเช็ดหัวเข่า

อีกแล้ว

นี่ใช่ไหมได้ใหม่ลืมเก่า

นี่ใช่ไหมที่ลืมเราหมดแล้ว

นี่ใช่ไหมเค้าเรียกกินแห้วหรือขวัดด้งเปล่า

ตอนรักกันสัญญิงสัญญา

จะปรารถนาแค่เพียงตัวเรา

สุดท้ายน้ำตาต้องเช็ดหัวเข่า

อีกแล้ว