เชียงใหม่ 106

เส้นทางเส้นนี้

ล้อมรายด้วยต้นยาง

106 พาฉันเข้าไปเจอ

เมืองที่งามท่ามกลางหมอกสีจางๆ

ผู้คน รอยยิ้ม

มิตรไมตรีเต็มเปี่ยมในทุกๆวัน

หัวใจอ่อนโยนอบอุ่น

และคุ้นเคยมานาน

อยากจะแนะนำให้เธอรู้จักจัง

ให้เวลานำพาเธอมาสักวันหนึ่ง

เส้นทางเดินที่หวนชวนกลับมา

ในค่ำคืนนั้น

ที่เราได้พบได้เจอได้สัญญา

แม้พรุ่งนี้เป็นอย่างไร

อนาคตพลิ้วไหวเลือนราง

อ่อนโยนกว่าที่ฉันคิด

มองไปทุกทาง ไม่ชัดเจน

ยังคงเฝ้าตามหา

เส้นทางฝันใกล้เข้ามาถึง

เท่านี้ความรู้สึกดีๆ

มันเอ่อล้นออกมา

มองที่ฉันข้างในแววตา

แล้วเธอจะเข้าใจ

เธอและฉันจะก้าวเดินไป

ไปนะ ไปโตยกัน

กี่ร้อนกี่หนาว

ฤดูที่แปรเปลี่ยน

กี่ฝนกี่พายุที่วนเวียน

ทำให้ใจนั้นโตขึ้นทุกๆ วัน

ท่ามกลางดอกไม้ส้มแดงอมเทา

กลีบทองกวาแย้มบาน

เส้นทางที่เดิน

อาจเจอะและพบความลำบาก

แต่อย่างน้อยเราก็โตขึ้นอีกวัน

และในวันที่ฉันเคว้งคว้าง

ลอยบนฟ้าไกลๆ

ฉันยังคงได้พบใครสักคน

ที่จะคอยส่งยิ้มและคอยเป็นพลัง

ในวันที่หมองหม่น

แม้พรุ่งนี้เป็นอย่างไร

อนาคตพลิ้วไหวเลือนราง

หากยังรอให้ฉันพบและเจอเส้นทาง

โหดร้ายยังไงไม่ยอมแพ้

เพราะความรักนั้นมีความหมาย

กลั่นเป็นหยดน้ำ

ที่ยังคลอและเอ่อล้นออกตา

นี่แหละความสุขที่มีค่า

มากมายเกินสิ่งใด

หนาวยังมีวันเหือดหาย

น้ำค้างกลายเป็นอุ่นไอ

บนพื้นเดินยังคงดำเนิน

เกิดเป็นพันธุ์ไม้ขึ้นใหม่

ทั้งเรื่องราวที่เศร้าใจ

จะทุกข์หม่นหมองและอ่อนไหว

จะกลับกลายเป็นวันดี

ปลุกรอยยิ้มที่เคยมี

และยังคงมีพรุ่งนี้ให้เริ่มใหม่

แม้พรุ่งนี้เป็นอย่างไร

อนาคตพลิ้วไหวเลือนราง

อ่อนโยนกว่าที่ฉันคิด

มองไปทุกทาง ไม่ชัดเจน

ยังคงเฝ้าตามหา

เส้นทางฝันใกล้เข้ามาถึง

เท่านี้ความรู้สึกดีๆ

มันเอ่อล้นออกมา

มองที่ฉันข้างในแววตา

แล้วเธอจะเข้าใจ

เธอและฉันจะก้าวเดินไป

ไปนะไปโตยกัน