รอยเปื้อนที่ใจ

รอยเปื้อนที่ใจ - เอ๋ พจนา อาร์ สยาม

Written by：Anonymous

คราบดำๆมันติดผ้า

กะยังมีปัญญา

ซักออกกะได้อยู่

เขียนผิดแล้วอ่านดู

ฮู้ว่าผิดยังลบได้

หาแนวที่ลบรอย

ใจแปดเปื้อนบ่น้อย

ในอดีตมันลงฝัง

หาหยังเด้มาลบ

จั่งสิลืมเอ๋ยน้อความช้ำ

วันจะเคลื่อน เดือนผ่านผัน

สามร้อยกว่าวัน

กลายเป็นหนึ่งปี

ปีแล้ว ปีเล่า

อดีตเก่ามันย้ำเตือนทุกที

ย้ำเพียงนิด

สะกิดเพียงหน่อย

ย้ำบ่อยๆ เหมือนใจถูกตี

ความชั่วของเขาลืมหมด

ใจจำจดมองว่าแต่เขาดี

เขาจากไป เกือบสองปี

ไม่หมดซักที รอยเปื้อนที่ใจ

สาวแดนใกล้

แดนใกล้แดนไกลน้อยใหญ่

สาวไทยยุคนี้ สวยขึ้นกว่าเขา

แนวฮักเค้ากะยังบ่ทันหนี

สาวอื่นมีแผลใจมันยัง

ฮักไผบ่มีได้

ถามหัวใจการบ่ลืมเขานั่น

เขานั่นมันมีดีขึ้นบ่

หาคำตอบบ่พ้อบ่ทันได้ฮักไผ

อยากควักใจ

ออกวางไว้ตรงหน้า

เอาโยนใส่ตะกร้า

ล้างน้ำสักสามวัน

ผ่าดูใจที่ช้ำเลือดช้ำหนอง

ล้างที่แผลพุพอง

จึงเก็บใจไว้นั่น

ขอนอนหลับ ติดกันซักสิบวัน

เลิกจากการนอนฝัน

คงจะได้สบาย

เปื้อนที่มือ

เปื้อนที่หน้าพอล้างได้

แนวมันเปื้อนที่ใจ

ตี๊มันเป็นตาหน่าย

ลืมไปเด้

คิดพ้อแต่เรื่องวุ่นวาย

โรคแบบนี้ไม่หาย

ถึงตายจะเลือนไป

ไปไสคิดอยากเขียนเอาป้าย

ไปไสคิดอยากเขียนเอาป้าย

แขวนคอพอให้คนอ่าน

เดินผ่านให้คนได้ฮู้

ว่าเป็นบ้าฮักบ่ลืม

คนฮู้ตื่มว่าข้อยเศร้าเพราะหยัง

คนอกพังเห็นอักษรซ่ายล่าย

จั่งแม่นเด้จั่งแม่นน้องต้มอ้าย

เป็นหยังทำลาย หัวใจน้อ