เชื่อ

เชื่อ Feat.ป๋าเพชร - แบงค์ เด็กแว๊นซ์หัวทอง

ฉันเชื่อว่ายังมีหวัง

ที่พอจะทำไห้ไปถึงฝัน

สัญญากับพ่อแม่ว่าต้องสบาย

ร่างกายอ่อนแรงแต่จะไม่กลับหลัง

ในเมืองกรุงนี่มันช่างวุ่นวาย

ผู้คนมากมายต้องแย่งกันแข่งขัน

ดวงตะวันมันยังพอมีแสง

เชื่อในฝันมันต้องมีสักวัน

เพื่อคนข้างหลังฉันจะทำทุกอย่าง

ฉันมีฝันไม่เหมือนไคร

เข้าเมืองกรุงมาที่เมืองใหญ่

ที่บ้านจะต้องไม่อายใคร

บอกอีพ่ออีแม่ว่าไม่ต้องร้องไห้

ทำเพื่อคนข้างหลัง

มึงต้องเชื่อในฝัน

ไม่ว่าจะหนักแค่ไหน

บอกตัวเองเสมอ

ว่ามึงต้องรับให้ไหว

เชื่อในฝันสิ่งที่กูทำ

ว่ามันจะต้องสำเร็จ

กูจะพิสูจน์มันทุกอย่าง

แม้จะหนักสักแค่ไหน

กูจะไปเอาให้สุดไม่มีเบรก

เพื่อคนข้างหลังต้องสบาย

จะไม่มีไครหยุดกูไต้

บอกกับตัวเองว่าจะไม่พ่าย

ฉันเชื่อว่ายังมีหวัง

ที่พอจะทำไห้ไปถึงฝัน

สัญญากับพ่อแม่ว่าต้องสบาย

ร่างกายอ่อนแรงแต่จะไม่กลับหลัง

ในเมืองกรุงนี่มันช่างวุ่นวาย

ผู้คนมากมายต้องแย่งกันแข่งขัน

ดวงตะวันมันยังพอมีแสง

เชื่อในฝันมันต้องมีสักวัน

เพื่อคนข้างหลังฉันจะทำทุกอย่าง

จะหนักแค่ไหนก็มาไอ้ Sus

จะกี่ปัญหามึงก็มาไอ้ Sus

ร้องไห้จนพอแล้วมั้งไอ้ Sus

มึงต้องสู้ต่อไปดิวะไอ้ Sus

รู้ว่าปลายทางมันยังอีกไกล

คอยเตือนตัวเองว่าอย่าถอดใจ

พวกกระจอกปล่อยไห้มันออกไป

คนที่แพ้ไม่มีคำปลอบใด

นี่สนามจิงไอ้ Sus

ไม่ไช่สนามซ้อม

นี่มันสังเวียนไอ้ Sus

ไม่ไช่โรงเรียนน้อง

เดิมพันมันด้วยชีวิตสู้ไปไม่มีลิมิต

ไม่มีใครถูกใครผิดชีวิตของกู

ฉันเชื่อว่ายังมีหวัง

ที่พอจะทำไห้ไปถึงฝัน

สัญญากับพ่อแม่ว่าต้องสบาย

ร่างกายอ่อนแรงแต่จะไม่กลับหลัง

ในเมืองกรุงนี่มันช่างวุ่นวาย

ผู้คนมากมายต้องแย่งกันแข่งขัน

ดวงตะวันมันยังพอมีแสง

เชื่อในฝันมันต้องมีสักวัน

เพื่อคนข้างหลังฉันจะทำทุกอย่าง

มึงอย่าได้แคร์คำพูดคน

ที่มันทำให้มึงต้องทุกข์ทน

มันไม่ได้สำคัญอะไรทั้งนั้น

ช่างแม่งมันก็ปล่อยมันไปซะ

เชื่อในสักวันมันจะต้องเป็นจริง

ก่อนที่ฉันจะตาย

ที่บ้านฉันต้องมีกิน

ฉันจะทำทุกทาง

เพื่อจะไห้ได้โบยบิน

ถึงแม้เหลือแค่น้ำตา

ที่มันยังคงโรยริน

ชีวิตคนเรามันก็เท่านี้

ต้องวิ่งตามฝันเอาทุกวิธี

มึงยังไม่ตายมีลมหายใจ

ทำเพื่อคนข้างหลังต้องสู้กันต่อไป

แม้มันจะเหนื่อยท้อ

แต่กูจะไม่ถอดใจ

กับฝันของกูมันยังอีกไกล

พ่อแม่ของกูจะต้องสบาย

ร้องไห้แต่กูจะไม่ถอดใจ

ฉันเชื่อว่ายังมีหวัง

ที่พอจะทำให้ไปถึงฝัน

สัญญากับพ่อแม่ว่าต้องสบาย

ร่างกายอ่อนแรงแต่จะไม่กลับหลัง

ในเมืองกรุงนี่มันช่างวุ่นวาย

ผู้คนมากมายต้องแย่งกันแข่งขัน

ดวงตะวันมันยังพอมีแสง

เชื่อในฝันมันต้องมีสักวัน

เพื่อคนข้างหลังฉันจะทำทุกอย่าง