หมอนใบเก่า

น้ำตามันเอ่อเมื่อเธอนั้นเดินจากไป

หมดเเรงหมดใจจะไปอ้อนวอน

คำสองคำว่ารักเธอยังไม่ใจอ่อน

ทิ้งฉันนอนกอดหมอนเปียกน้ำตา

มีหมอนไว้ในอ้อมแขน

กอดแทนคนที่จากลา

ต่อแต่นี้เธอคงไม่มาไม่มีแม้เงา

มีแค่หมอนใบเดิม

ที่เธอเคยหนุนนอน

ซึ่งกลายเป็นอนุสร

เป็นหมอนใบเก่า

มีแค่ความทรงจำ

รอยช้ำและความปวดร้าว

กับตัวฉันที่กลายเป็นแฟนเก่า

ตลอดกาล

น้ำตามันหลั่งเพราะคำที่เธอเอ่ยลา

ตอกย้ำซ้ำเติมให้ทรมาน

คำสองคำไม่รักที่เธอได้พูดมัน

ก็ได้รู้ว่าใจเธอนั้นมันสิ้นสลาย

กลิ่นกายที่ยังติดหมอน

หลอกหลอนทั้งห้วงจิตใจ

ต่อแต่นี้เธอคงจากไป

ไม่มีแม้เงา

มีแค่หมอนใบเดิม

ที่เธอเคยหนุนนอน

ซึ่งกลายเป็นอนุสร

เป็นหมอนใบเก่า

มีแค่ความทรงจำ

รอยช้ำเละความปวดร้าว

กับตัวฉันที่กลายเป็นแฟนเก่า

ตลอดกาล

กลิ่นกายที่ยังติดหมอน

หลอกหลอนทั้งห้วงจิตใจ

ต่อแต่นี้เธอคงจากไป

ไม่มีแม้เงา

มีแค่หมอนใบเดิม

ที่เธอเคยหนุนนอน

ซึ่งกลายเป็นอนุสร

เป็นหมอนใบเก่า

มีแค่ความทรงจำ

รอยช้ำและความปวดร้าว

กับตัวฉันที่กลายเป็นแฟนเก่า

ตลอดกาล

กับตัวฉันที่กลายเป็นแฟนเก่า

ตลอดกาล