เสี่ยวอีสาน

เสี่ยวอีสาน - บอย เขมราฐ/บัญชา ผาลี/อาทิตย์ มานะไชย

Written by：Sure Entertainment

โอเด้อนาย

ตัวผมนี่เป็น

ชาวอีสานบ้านป่า

มาทำงานรับใช้

อยู่บางกอกเมืองหลวง

ล่วงเลยแล้ว

หลายปีที่ผ่าน

ตั่งแต่ออกจากบ้าน

ฝนแล้งผ่านมา

กัดฟันสู้

ประคองเอาชีวิต

ฉีกเส้นพรหมลิขิต

ขาดกระจุยด้วยลำแข้ง

ใช้แรงกาย

แลกเงินเลี้ยงกาย

ใช้แรงกาย

แลกเงินเลี้ยงกาย

แม้ไม่สุขสบาย

แต่ก็ต้องสู้ทน

ทนทนทน

ทนทนทน

แบบไหน

แบบไหน

อยู่ไหนเขา

ก็เรียกไอ้เสี่ยว

ว่าปั้นแต่ข้าวเหนียว

จิ้มต่อนปลาร้า

ซื่อสัตย์หา

เลี้ยงชีวา

ก็ยังถูกตราหน้า

ว่าเป็นคนเกียจคร้าน

นาแล้งนา

ล่มจมอาน

จะเอาหัวกะบาล

ที่ไหนทำกิน

แบบไหนแบบไหน

แบบนี้

เครียดเด้อ

โอคนเอ๋ย

ทุกมื้อนี่มี

ศักดิ์ศรีแตกต่าง

แยกเป็นบนเป็นล่าง

ใต้ออกตกเหนือ

ขีดแบ่งกั้นแยกเหล่าภาษา

ต่างยึดเอาเงินตรา

อยู่เหนือความถูกต้อง

อึดอัดแท้

ทุกคนเหยียดหยามหยัน

แต่ละวันทำงาน

ถูกประจานด้วยคำเว่า

โถคนเราช่าง

จืดจางน้ำใจ

โถคนเราช่าง

จืดจางน้ำใจ

แม้อยู่ร่วมแดนไทย

แต่น้ำใจจืดจาง

คนคนคน คนคนคน

แบบไหนแบบไหน

อยู่ไหนเขา

ก็เรียกไอ้เสี่ยว

ว่าปั้นแต่ข้าวเหนียว

จิ้มต่อนปลาร้า

ซื่อสัตย์หาเลี้ยงชีวา

ก็ยังถูกตราหน้า

ว่าเป็นคนเกียจคร้าน

นาแล้งนาล่มจมอาน

จะเอาหัวกะบาล

ที่ไหนทำกิน

แบบไหนแบบไหน

แบบนี้ โมโหนะ

น้อยด้องแด้ง

ตั่งแต่เป็นดักแด้

ก็ทำงานทุกอย่าง

ขุดขนหามถากถาง

เติบได้ใหญ่มา

ฝืดเคืองแท้

ธรรมชาติเป็นพิษ

เกิดความวิปริต

จึงสัญจรลาบ้าน

ตายดาบหน้า

ลงตลาดหมอชิต

ลำเค็ญเหลือชีวิต

สมัครงานแสนยาก

ไร้ทางเดินโดน

ข้อหาซ่องโจร

โถยามจนยัง

ต้องโดนซ้ำเติม

กว่าจะเริ่มทำงาน

ต้องรอให้ผ่านพ้นภัย

ทนทนทน

ทนทนทน

แบบไหน โธ่เว้ย

เอะอะกรามใหญ่ดั้งยุบ

มันจะออกจะหุบ

มันก็เป็นเรื่องของดั้ง

บางคนที่เขามีสตังค์

ไม่เห็นเขามี

ดั้งก็พากันยกยอ

สังขารมันเป็น

เรื่องยุบหนอ

การกำเนิดเกิดก่อ

มันเป็นเรื่องปวดร้าว

ชาวดินหรือว่าชาวดาว

สิ้นสุดสูเจ้า

กะตายคือกัน