คนบนจอ

ตื่นขึ้นมาตอนเช้าบนเตียงที่ว่างเปล่า

นั่งกินข้าวคนเดียวโดดเดี่ยวเพราะความเหงา

เธออยู่ไกลเหลือเกิน แต่อะไรก็ยังเหมือนเดิม

วันนี้อากาศมันหนาว เพราะไม่มีเธอหรือเปล่า

หยิบเสื้อหนาวมาใส่

ตอนนั้นเธอบอกไว้พบกันใหม่

เธอต้องเดินทางไกล

แต่ฉันก็ยังคงไม่ไปไหน

ไม่เป็นไร เราไม่เจอกันนานเท่าไหร่

ก็ขอแค่เธอได้โปรดรับรู้เอาไว้ว่า

เมื่อไหร่ก็ใช่เธอ

เมื่อไหร่จะได้เจอ

ต้องทำยังไงไม่ให้เพ้อ

ทำยังไงให้ได้เจอ

เธอคงยังไม่รู้ ว่าคนทางนี้คิดถึงเพียงใด

มันเหงาจนแทบจะตาย

ถ้าหากเธอคิดเหมือนกันคงดี

เธอคงยังไม่รู้ว่าคนทางนี้เขาเหงาเพียงใด

ทำได้แค่เพียงกลั้นใจ และทนรอ

ได้เห็นเธอแค่บนจอ แต่ไม่ได้เจอสักที

โอเค โอเค

พอได้อยู่เดียวมันก็คิดถึงเธอ

นอนคลุมโปรงร้องไห้บนเตียงคนเดียว

ฉันรอวันที่จะได้เจอเธออีก

มันอาจจะดูเกินจริง

แต่ฉันคิดถึงเธอจริง

ตั้งแต่ในวันที่เธอไป

ฉันก็รู้สึกเหมือนโดนเธอทิ้ง

คำบอกลาไม่มี

เธอจากไปเหมือนไม่มีใยดี

เห็นเธอแค่สตอรี่ไอจี

ถ้าจะมีใครใหม่ ให้เธอจำไว้ว่า

They can't be like me

เธอจำไว้ให้ดี

ไม่ได้เจอกันนาน

อย่าคิดว่าฉันจะลืม เพราะ

เมื่อไหร่ก็ใช่เธอ

เมื่อไหร่จะได้เจอ

ต้องทำยังไงไม่ให้เพ้อ

ทำยังไงให้ได้เจอ

เธอคงยังไม่รู้ ว่าคนทางนี้คิดถึงเพียงใด

มันเหงาจนแทบจะตาย

ถ้าหากเธอคิดเหมือนกันคงดี

เธอคงยังไม่รู้ว่าคนทางนี้เขาเหงาเพียงใด

ทำได้แค่เพียงกลั้นใจ และทนรอ

ได้เห็นเธอแค่บนจอ แต่ไม่ได้เจอสักที

เธอคงยังไม่รู้ ว่าคนทางนี้คิดถึงเพียงใด

มันเหงาจนแทบจะตาย

ถ้าหากเธอคิดเหมือนกันคงดี

เธอคงยังไม่รู้ว่าคนทางนี้เขาเหงาเพียงใด

ทำได้แค่เพียงกลั้นใจ และทนรอ

ได้เห็นเธอแค่บนจอ แต่ไม่ได้เจอสักที