ฝากดาว

ฝากดาวหอบรักไป

ขอเธอจงรับมัน

ถ้ายังรักกันช่วยตอบกลับ

ฉันด้วยความคิดถึงที

แม้นเราอยู่แสนไกล

ห่างกันเป็นแสนปี

ฝากดาวคืนนี้หอบใจ

ที่มีเอาไปให้เธอ

จะให้มันหล่นลงมาเจ้าดวงดารา

ฟังข้าเถอะซักครั้ง

หอบคำว่ารัก

ที่อยากให้เธอได้ฟัง

เธอยังเป็นรักจริงอีกหิง

ที่ข้าหมายปองอยู่

อยากจะรู้เธอเป็นอย่างไร

คิดถึงฉันไหมตอนเขาไม่อยู่

จูบของฉันยังหวานอยู่ไหม

ที่ฉันฝากไว้ริมฝีปาก you

ฉันยังจำเรื่องราวเหล่านั้นที่ผ่าน

เป็นหนังสือที่อ่านวนอยู่ซ้ำๆ

แม้ว่าปกหนังสือเล่มนี้เริ่มขาด

ฉันก็ยังจะอ่านมันไปทุกวัน

เหมือนว่าทุกๆ วันนี่

ฉันต้องยืนมองดาว

ส่งข้อความคิดถึงไป

ร้อยเรียงสุขสกาว

Baby you

My forget me now

แต่ฉันจะขอรักเธอ

จวบจนนภาสิ้นแสงดาว

ฝากดาวหอบรักไป

ขอเธอจงรับมัน

ถ้ายังรักกันช่วยตอบกลับ

ฉันด้วยความคิดถึงที

แม้นเราอยู่แสนไกล

ห่างกันเป็นแสนปี

ฝากดาวคืนนี้หอบใจ

ที่มีเอาไปให้เธอ

ก็พอเข้าใจว่า

เธอคงไม่ต้องการ

แล้วก็รู้ดีคงไม่ต้องพยายาม

จากคนสำคัญ

ก็กลายเป็นคนเมื่อวาน

จากเป็นคนสำคัญ

ก็กลายเป็นเค้าคนนั้น

ต้องเจ็บมากี่ครั้ง

ต้องเจ็บอีกกี่ครั้ง

เธอไม่เคยจะจำ

เธอไม่เคยจะจำ

ต้องเจ็บต้องทนมันอยู่อย่างงั้น

ทำที่เธอนั้นโดนกระทำ

กับคำว่ารักที่เขานั้นพูดให้เธอฟัง

เธอยังคงรัก

ฉันเหมือนเดิมใช่ไหม

แค่หวังว่าเธอไม่ลืมสัญญา

ที่เคยให้ไว้

อย่าให้ความสัมพันธ์

มันเปลี่ยนเพราะความห่างไกล

นาฬิกามันหมุนเวียน

แต่ฉันไม่เคยเปลี่ยนใจ

ทำได้แค่นอนเพ้อ

คิดถึงเธออย่างนั้น

ถึงแม้จะพบเจอเธอ

ได้แค่ในความฝัน

ฝากดาวดวงนั้น ช่วยฉันที

ส่งความคิดถึงที่ฉันมี ให้เธอ

ฝากดาวหอบรักไป

ขอเธอจงรับมัน

ถ้ายังรักกันช่วยตอบกลับ

ฉันด้วยความคิดถึงที

แม้นเราอยู่แสนไกล

ห่างกันเป็นแสนปี

ฝากดาวคืนนี้หอบใจ

ที่มีเอาไปให้เธอ

ฝากดาวหอบรักไป

ขอเธอจงรับมัน

ถ้ายังรักกันช่วยตอบกลับ

ฉันด้วยความคิดถึงที

แม้นเราอยู่แสนไกล

ห่างกันเป็นแสนปี

ฝากดาวคืนนี้หอบใจ

ที่มีเอาไปให้เธอ