รักจางที่บางปะกง (สันต์ ศรบุรี)

ใฝ่พะวงหลงเฝ้าสาวเจ้าบางปะกง

พางวยงงหลงเก้อหลงเพ้อหา

โอ้เวรกรรมจำพรากจากไปไกลตา

ในอุราระทมตรมไหม้

เจ้าทำเมินพี่หมอง

โธ่เจ้ามองพี่เหมือนผ้าพันกันเปื้อน

นานก็เลือนล้างไป

ไยมาตัดไมตรีน้องมีแฟนใหม่

ทิ้งชาวนาไร่ไปกับหนุ่มเศรษฐี

น้องลืมเรือบด

นั่งรถอร่ามงามด้วยศักดิ์ศรี

ยามพี่ล่องเรือมา

ตามประสาบ้านเรา

หาคนงามถามข่าว

มองหาสาวไม่มี

ชีวีแทบขาดรอน

บางปะกงน้ำคงขึ้นขึ้นลงลง

ใจอนงค์ก็คงเลอะเลือนกะล่อน

ปากน้ำเค็มไหลขึ้นก็จืดก็จาง

ใจน้องนางนับนานเลยจางจากจร

ใจนารีสวยสดคงคดดั่งลำน้ำ

พี่ขืนพายจ้ำคงต้องช้ำแน่นอน

ต้องจอดเรือขอลาแม่กานดางามงอน

วอนหลวงพ่อโสธรจงดลใจยอดชู้

เจ้าอยู่แห่งไหน

อยู่ใกล้หรือไกลสุดกู่

ได้ยินเพลงร้องน้องจงชื่นชู

พี่ยังคอยพธูอยู่ที่บางปะกง

บางปะกงน้ำคงขึ้นขึ้นลงลง

ใจอนงค์ก็คงเลอะเลือนกะล่อน

ปากน้ำเค็มไหลขึ้นก็จืดก็จาง

ใจน้องนางนับนานเลยจางจากจร

ใจนารีสวยสดคงคดดั่งลำน้ำ

พี่ขืนพายจ้ำคงต้องช้ำแน่นอน

ต้องจอดเรือขอลาแม่กานดางามงอน

วอนหลวงพ่อโสธรจงดลใจยอดชู้

เจ้าอยู่แห่งไหน

อยู่ใกล้หรือไกลสุดกู่

ได้ยินเพลงร้องน้องจงชื่นชู

พี่ยังคอยพธูอยู่ที่บางปะกง