ขอทานสะพานลอย

นึกสงสารพวกนงคราญขอทานน้อย นั่งอยู่ตามสะพานลอยใจละห้อยคอยหา นี่คงจะหิวท้องดูกิ่วน่าเวทนา เวลาค่ำสนธยาจะนิทรากันที่ไหน (ซ้ำ) แต่เช้าจรดเย็นก็ต้องลำเค็ญทนนั่ง รอรับทานเป็นเศษสตางค์จากคนข้ามมาข้ามไป ไม่ต้องว้าวุ่นไม่ต้องลงทุนพอมีกำไร แต่ส่วนลึกของจิตใจใครจะรู้ได้ดี (ซ้ำ) แหมน่าสมเพชเด็กของประเทศแท้ๆ แต่กลับมาถูกลอยแพ มาเหลียวแลกันบ้างซิ มีบ้างไหมผู้ที่เป็นใหญ่แต่ใจดี จงมาช่วยเขาที ให้ความปราณีขอทานสะพานลอย