สงสารหมอนข้าง

สงสารหมอนข้าง - เอ๋ พจนา อาร์ สยาม

Written by：Anonymous

เข้าบ่อนนอนเห็นหมอนข้าง

คือจั่งมันคอยทาง

คือสิถ่าเจ้าของเก่า

เห็นแล้วพาใจเหงา

คิดเห็นหน้าผู้ซื้อ

เหลือไว้แต่กลิ่นไอ

หมอนเอ้ยหมอน

หมอนเอ้ยหมอน

คันแม่นเจ้าปากได้

ฮอดสิบอกฮอดความหมอง

แทบน้ำตาไหลนอง

เบิ่งแต่หมอนได้นอน กลุ้ม

จั่งซี่ล่ะหนอ

สมพอเพิ่นถามเพิ่นส่อ

นอนคนเดียวได้บ่

ถ้าบ่มีน้องประคองฝัน

มีน้องพี่สุข

กลัวพี่มีทุกข์เมื่อจากกัน

บ่ฮู้ว่าคำถามนั้น

มันซิมีเลศนัย

คิดพ้อเลิกงาน

พากันย่างซื้อหมอนข้าง

ดีใจกันสองทาง

ได้หมอนข้างใบใหม่

นอนก่าย นอนกอดนอนหอม

ความฮักเฮาถนอม

พร้อมเอาใจใส่

เว้าอ้อยเว้าอิ่ง

ที่แท้เจ้าสิไป

เพิ่งมาคิดได้

ตอนเจ้าหนีตามชาย

หนีไกลอ้าย

ไกลอ้ายกายใจเจ้าห่าง

ต่างหน้าซูมื้อนี่มีตั้งแต่หมอน

ภาพสะท้อนเก่าๆหลอนใจ

คนอยู่ไกลสิฮู้จักบ่น้อ

ว่าผู้หลังนอนกลุ้ม

กุมหัวไว้ บีบขมับสองทาง

คางก้มเกยเข่า

เห็นหมอนเศร้าๆ

คือเจ้าสิอ่วยมา

หมอนข้างหนา

เจ้าเว้าบ่เป็น

แต่ก็เห็น เจ้าหมองทั้งใบ

ข้าเป็นคน ข้ามีหัวใจ

ย่อมอ่อนไหวเจ็บช้ำกว่าหมอน

คิดภาพเก่ามันคอยสะท้อน

สงสารหมอนเหลือเกินหัวใจ

ยามได๋แนมเห็นหมอนข้าง

ยามได๋พี่แนมเห็นหมอนข้าง

คือคอยทางพ้อเจ้าของเก่า

เห็นที่นอนเห็นหมอนเศร้าๆ

ใจแป้ว อยู่บ่เซา

ตั้งแต่เก่าเจ้าอยู่หมอนไส

เจ้าจากไป

หมอนหมองหมอนคล้ำ

แนมเห็นหมอนแล้วหัวใจช้ำ

เป็นหยังใจดำกระทำอ้าย