ไกลทอได๋

ไกลทอได๋ - ฝ้ายเมฆะ

ขึ้นชื่อว่าชีวิต

ของคนเฮามันบ่แม่นง่าย

กว่าสิได้อีหยังที่หวังมาจักอย่าง

บางเทื่อเทิงแล่นเทิงหย่าง

กะยังสิไปบ่ทันหมู่

กะย้อนว่าความเป็นอยู่

ต้นทุนชีวิตบ่ส่ำกัน

แต่ต่างกะมีฝัน

ที่เธอและฉันที่เฝ้าคอย

สิใหญ่สิน้อย

กะแล้วแต่ไผสิขีดเขียน

อุปสรรค์ระหว่างทาง

นั้นล่ะสิสอนให้ฮู้เฮียน

แต่ความลำบากมันย้ำเตือน

และคอยเป็นเพื่อนยามท้อใจ

ไกลสักท่อได๋บ่เคยถอดใจบ่เคยเซา

ผู้ได๋สิแนมสิเว้า

เขาบ่แม่นเฮาบ่ฮู้ดอก

ผ่านอีหยังมาส่ำได๋

เมื่อยแทบขาดใจกับเส้นทาง

โชคชะตาชีวิตฮ่างๆ

เพิ่นสร้างให้เฮาเป็นนักสู้

บ่สู้ได้จั๋งได๋

พ่อใหญ่แม่ใหญ่บ่ทันสบาย

สิกินสิอยู่สิเฮ็ดจั่งได๋

ถ้าสิ้นเดือนบ่มีส่ง

ข้าวของกะแห่งแพง

คนเฮากะแห่งมักเอาเปรียบ

ล้มลงยามได๋คนจ้องจะเหยียบ

เปรียบเทียบย่ำกันขึ้นเป็นใหญ่

ฉันไล่ตามความฝันผ่านเสียงเพลง

สิ่งที่เจอมาละเลงเป็นบทกลอน

ว่าโลกใบนี้สังคมโครตจะซับซ้อน

ไม่ได้เทาเหมือนแต่ก่อน

แต่มันเป็นสีดำ

ในถนนที่ผู้คนเปรียบชนชั้น

มีหลายคนที่เขาฝันว่าจะกลับบ้าน

แต่ว่าความจนมันน่ากลัว

เลยอยากทำงาน

จะปีใหม่สงกรานต์ก็ยังตรากตรำ

ฉันมีเพียงรูปพ่อแม่ยามอ่อนไหว

ท่องว่าฉันต้องทำได้ฉันยังหายใจ

วันนี้จุดหมายอาจยังอยู่ไกล

แต่สักวันฉันจะไปถึงมันให้ดู

ถ่าแหน่เด้ออีพ่ออีแม่

ให้ถ่าลูกแหน่สิไปกอด

เช้าแลงยังคึดฮอด

บ่ดนดอกคงฮอดมื้อเฮาฝัน

ไกลสักท่อได๋

บ่เคยถอดใจบ่เคยเซา

ผู้ได๋สิแนมสิเว้า

เขาบ่แม่นเฮาบ่ฮู้ดอก

ผ่านอีหยังมาส่ำได๋

เมื่อยแทบขาดใจกับเส้นทาง

โชคชะตาชีวิตฮ่างๆ

เพิ่นสร้างให้เฮาเป็นนักสู้

บ่สู้ได้จั๋งได๋

พ่อใหญ่แม่ใหญ่บ่ทันสบาย

สิกินสิอยู่สิเฮ็ดจั่งได๋

ถ้าสิ้นเดือนบ่มีส่ง

ข้าวของกะแห่งแพง

คนเฮากะแห่งมักเอาเปรียบ

ล้มลงยามได๋คนจ้องจะเหยียบ

เปรียบเทียบย่ำกันขึ้นเป็นใหญ่

ไกลสักท่อได๋บ่เคยถอดใจบ่เคยเซา

ผู้ได๋สิแนมสิเว้า

เขาบ่แม่นเฮาบ่ฮู้ดอก

ผ่านอีหยังมาส้ำได๋

เมื่อยแทบขาดใจกับเส้นทาง

โชคชะตาชีวิตฮ่างๆ

เพิ่นสร้างให้เฮาเป็นนักสู้

บ่สู้ได้จั่งได๋

พ่อใหญ่แม่ใหญ่บ่ทันสบาย

สิกินสิอยู่สิเฮ็ดจั่งได๋

ถ้าสิ้นเดือนบ่มีส่ง

ข้าวของกะแห่งแพง

คนเฮากะแห่งมักเอาเปรียบ

ล้มลงยามได๋คนจ้องจะเหยียบ

เปรียบเทียบย่ำกันขึ้นเป็นใหญ่

ไกลเท่าใด๋

ลูกก็สิไป

ลูกก็สิไป

ลูกก็สิไปจนฮออดหม่อง

ถ่าแหน่เด้อ

อิพ่ออิแม่

และก็คนที่ผมฮัก

บ่ดนดอก

เดี๋ยวสิกลับบ้าน

ถ่าแหน่เด้อ