คอยไปบ่นไป

คอยไปบ่นไป - นันทิดา แก้วบัวสาย (Nantida Kaewbuasai)

Written by：ไพฑูรย์ วาทยะกร/เรวัต พุทธินันทน์

จะมีรักซักทีก็อึดอัด

จะนัดครั้งใดเป็นต้องคอย

แปลกแต่จริงเธอ

นัดแล้วก็เลื่อนลอย

ปล่อยเธอคอยบ้างคงจะดี

จะวันนี้หรือว่าคบกันใหม่ใหม่

จะวันไหนไม่เคยไม่ต้องคอย

ปล่อยให้เราคอย

เหมือนเห็นเป็นเรื่องดี

ไม่เคยมีที่เธอจะคอย

คอย ค้อย ค่อยฉัน

ก็คอยทุกที

คอยกันทั้งปีฉันนี้ต้องคอยเธอ

ใจระอาถึงเวลาไม่เห็นเจอ

เธอไม่เห็นใจว่าใครจะคอย

คอย ค้อย ค่อยฉัน

ก็คอยทุกที

คอยกันทั้งปีฉันนี้ต้องคอยเธอ

ใจระอาถึงเวลาไม่เห็นเจอ

เธอไม่เห็นใจว่าใครจะคอย

บอกเธอทุกทีที่ช้า

ตรงเวลาตามนัดสักหน่อย

สุดจะเบื่อบอกซ้ำบ่อบๆ

รักลดน้อยเมื่อมาคอย

จะมีรักซักทีก็อึดอัก

จะมีนัดครั้งใดเป็นต้องคอย

แปลกแต่จริง

เธอนัดแล้วก็เลื่อนลอย

ปล่อยเธอคอยบ้างคงจะดี

กี่สิบครั้งตั้งใจจะแตกหัก

แต่ความรักฝังใจเลยไม่ทำ

เบื่อแต่ก็ปลง

สงสัยเป็นคู่กรรม

อะไรทำให้เรามาคอย

บอกเธอทุกทีที่ช้า

ตรงเวลาตามนัดสักหน่อย

สุดจะเบื่อบอกซ้ำบ่อยๆ

รักลดน้อยเมื่อมาคอย

จะวันนี้

หรือว่าคบกันใหม่ๆ

จะวันไหนไม่เคยไม่ต้องคอย

ปล่อยให้เราคอย

เหมือนเห้นเป็นเรื่องดี

ไม่เคยมี่ที่เธอจะคอย

กี่สิบครั้งตั้งใจจะแตกหัก

แต่ความรักฝังใจเลยไม่ทำ

เบื่อแต่ก็ปลง

สงสัยเป็นคู่กรรม

อะไรทำให้เรามาคอย

คอย ค้อย ค่อยฉัน

ก็คอยทุกที

คอยกันทั้งปีฉันนี้ต้องคอยเธอ

ใจระอาถึงเวลาไม่เห็นเจอ

เธอไม่เห็นใจว่าใครจะคอย

คอย ค้อย ค่อยฉัน

ก็คอยทุกที

คอยกันทั้งปีฉันนี้ต้องคอยเธอ

ใจระอาถึงเวลาไม่เห็นเจอ

เธอไม่เห็นใจว่าใครจะคอย