ครวญ

ครวญ - แหวน ฐิติมา (Waen Thitima)

Written by：สมาน กาญจนะผลิน/ชาลี อินทรวิจิตร

เมื่ออยู่ริม ฝั่งชล

ฉันยล ทุกยามเย็น

พักในร่มเงา ไม้เอน

ฉันมอง เห็นนก บินกลับรัง

ตะวันใกล้จะ ลับแล้ว

เห็นเรือแจว อยู่ริมฝั่ง

เฝ้าแต่ครวญ แต่ครวญหา

น้ำตาหลั่ง จึงร้องสั่ง อาลัย

เฝ้าแต่ครวญ สั่งคำ

แม้เรือ ลอยลำไป

พบคนที่เคย ซึ้งใจ

ขอเรือ นำเธอ มาให้ที

ตะวันใกล้จม แผ่นน้ำ

สายชลงาม ดังกำ มะหยี่

โอ้ว่าดาว ว่าดาวดวงนั้น

แสงพลันริบหรี่

คงริบหรี่ เช่นเรา

เฝ้าแต่ครวญ สั่งคำ

แม้เรือ ลอยลำไป

พบคนที่เคย ซึ้งใจ

ขอเรือ นำเธอ มาให้ที

ตะวันใกล้จม แผ่นน้ำ

สายชลงาม ดังกำ มะหยี่

โอ้ว่าดาว ว่าดาวดวงนั้น

แสงพลันริบหรี่

คงริบหรี่ เช่นเรา