Bua Loy 歌詞
Bua Loy - Mon Pleang Carabao
Written by：Yuenyong Op
บัวลอยเขาเป็นชายหนุ่ม
ตาเหล่หลังงุ้มเด๋อๆด๋าๆ
รูปร่างแม้ไม่โสภา
จิตใจล้ำฟ้า
ดังสมญาบัวลอย
เป็นเพื่อนคุย
ยามเพื่อนหว้าเหว่
เป็นพ่อครัว
ยามเพื่อนหิวโหย
เป็นหมอใหญ่
ยามเพื่อนโอดโอย
หาหยูกยา
มารักษาบรรเทา
บัวลอยถึงวัยเกณฑ์ทหาร
พิกลพิการ
ยังดีหนึ่งประเภทสอง
อาสารับใช้ชาติพี่น้อง
หัวใจคับพอง
กล้าหาญอดทน
เป็นคน หนักเอาเบาสู้
อุตส่าห์มานะถ่อมตน
ช่วยเหลือเพื่อนๆทุกคน
ร่วมแต่ทุกข์สุขไม่สนใจ
วันหนึ่งมีเสียงปืนคำราม
บัวลอยถูกหาม
มาในเปลผ้าใบ
ยังละเมอ
ห่วงว่าใครเป็นอะไร
คือคำพูดสุดท้าย
ของชายชื่อบัวลอย
ตั้งแต่วันนั้นยันวันนี้
แสงตะเกียงริบหรี่
ที่บ้านไร่ปลายดอย
ไม่มีชายคนที่ชื่อบัวลอย
ความเหงาหงอย
คอยเข้าปลกคลุม
บัวลอยเจ้าเพื่อนยาก
ทำไมจากข้าเร็วเกินไป
บัวลอยไปอยู่ที่ไหน
เคยรู้บ้างไหม
โปรดคิดคำนึง ถึงบัวลอย
โลกนี้ไม่สมประกอบ
เพราะบางคนชอบ
เอาแต่ประโยชน์ส่วนตน
โลกนี้ มีสักกี่คน
เป็นบัวหลุดพ้น
อย่างคนชื่อบัวลอย
โลกนี้ ไม่สมประกอบ
เพราะบางคนชอบ
เอาแต่ประโยชน์ส่วนตน
โลกนี้ มีสักกี่คน
เป็นบัวหลุดพ้น
ดังคนชื่อบัวลอย