จุกตาย

จุกตาย - นกแล (Nok Lair)

Written by：จาตุรนต์ เอมซ์บุตร/ประชา พงศ์สุพัฒน์

ภัตตาคารก็ล้น

จุผู้คนมากมาย

เห็นใครใคร

ก็ไปกันเยอะแยะ

เขากินกันน่าดู

ก็หนวกหูเหมือนกัน

ช้อนฟาดกันกับส้อมดังเชอะแชะ

กินก็กินให้ถึงใจ

กินไก่กะทิตัวอ้วนพี

ดีไม่ดีกินหมูหันเลย

เห็นบางคน

ที่กินพวกไข่ดาวหมูแฮม

แถมยังจะสั่งเอาสะเต็กเนื้อ

กุ้งตัวโตเท่าควาย

ปิ้งทีไรหอมดี

หอยปูปลาก็มีแต่เนื้อเนื้อ

กินก็กินเข้าไป

ไม่แบ่งกันแล้วก็แล้วไป

กินเข้าไปให้ท้องพลุ้ยเลย

จุกตายเดี๋ยวก็จุกตาย

ตาก็คงลายคล้ายจะเป็นลม

จุกตาย เดี๋ยวก็จุกตาย

กินเข้าไปไงเดี๋ยวก็ลงพุง

บ้านเฮาในป่าดอย

ไม่ค่อยมีของกิน

เห็นก็มีกระถินกับน้ำพริก

ท้องเฮามันอยู่ตัว

ไม่เคยกลัวอ้วนตาย

เหมือนพวกอ้ายที่กินกันกุ๊กกิ๊ก

กินก็กินเข้าไป

ไม่แบ่งกันแล้วก็แล้วไป

กินเข้าไปให้ท้องพลุ้ยเลย

จุกตายเดี๋ยวก็จุกตาย

ตาก็คงลายคล้ายจะเป็นลม

จุกตาย เดี๋ยวก็จุกตาย

กินเข้าไปไงเดี๋ยวก็ลงพุง

บ้านเฮาในป่าดอย

ไม่ค่อยมีของกิน

เห็นก็มีกระถินกับน้ำพริก

ท้องเฮามันอยู่ตัว

ไม่เคยกลัวอ้วนตาย

เหมือนพวกอ้ายที่กินกันกุ๊กกิ๊ก

กินก็กินเข้าไป

ไม่แบ่งกันแล้วก็แล้วไป

กินเข้าไปให้ท้องพลุ้ยเลย

จุกตายเดี๋ยวก็จุกตาย

ตาก็คงลายคล้ายจะเป็นลม

จุกตาย เดี๋ยวก็จุกตาย

กินเข้าไปไงเดี๋ยวก็ลงพุง

จุกตายเดี๋ยวก็จุกตาย

ตาก็คงลายคล้ายจะเป็นลม

จุกตาย เดี๋ยวก็จุกตาย

กินเข้าไปไงเดี๋ยวก็ลงพุง