หมอนสองใบกับใจเหงาๆ

หมอนสองใบกับใจเหงาๆ - Ice Saranyu

Written by：ณรงค์วิทย์ เตชะธนะวัฒน์

ล้มตัวลงที่นอน

กับใจเหงาเหงา

ที่ไม่มีใครสนใจ

หมอนมีอยู่สองใบ

แต่เราทำไม

ต้องนอนคนเดียวทุกคืน

เหงา ไม่มีใครให้กอด

อยากจะมีใคร

ข้างกายเหมือนคนอื่น

หนาว ไม่เคยมีซักคืน

ที่อุ่นในใจ

และหลับสบายฝันดี

ถึงมีผ้าห่ม แต่มันก็หนาว

ถ้ายังว่างเปล่าอยู่อย่างนี้

ก็ได้แต่หวัง

ว่าซักวันคงต้องมี

หนึ่งคนดีดี

หลับตาในอ้อมแขนกัน

เหลียวไปที่หมอนเดิม

ก็คงจะดี

หากมีบางคนหนุนมัน

และเป็นคนสำคัญ

ที่ในทุกเช้า

ได้ตื่นมาเจอทุกที

เหงา ไม่มีใครให้กอด

อยากจะมีใคร

ข้างกายเหมือนคนอื่น

หนาว ไม่เคยมีซักคืน

ที่อุ่นในใจ

และหลับสบายฝันดี

ถึงมีผ้าห่ม แต่มันก็หนาว

ถ้ายังว่างเปล่าอยู่อย่างนี้

ก็ได้แต่หวัง

ว่าซักวันคงต้องมี

หนึ่งคนดีดี

หลับตาในอ้อมแขนกัน

เหงา ไม่มีใครให้กอด

อยากจะมีใคร

ข้างกายเหมือนคนอื่น

หนาว ไม่เคยมีซักคืน

ที่อุ่นในใจ

และหลับสบายฝันดี

ถึงมีผ้าห่ม แต่มันก็หนาว

ถ้ายังว่างเปล่าอยู่อย่างนี้

ก็ได้แต่หวัง

ว่าซักวันคงต้องมี

หนึ่งคนดีดี

หลับตาในอ้อมแขนกัน

ถึงมีผ้าห่ม แต่มันก็หนาว

ถ้ายังว่างเปล่าอยู่อย่างนี้

ก็ได้แต่หวัง

ว่าซักวันคงต้องมี

หนึ่งคนดีดี

หลับตาในอ้อมแขนกัน