คำสัญญาที่กาฬสินธุ์

คำสัญญาที่กาฬสินธุ์ - ต่าย อรทัย (Tai Orathai)

Written by：ขมิ้น สีทอง

อดีต ขีดเส้นขนานให้เรา

คึดฮอดเมื่อคราว

เข้าเรียนที่นาฏศิลป์

น้องตีโปงลาง

ส่วนอ้ายเป็นคนดีดพิณ

คนฮู้ทั่วกาฬสินธุ์

ลือให้ได้ยิน

ว่าเฮาฮักกัน

สอบผ่าน

เทอมสุดท้ายอ้ายห่าง

ลาถิ่นโปงลาง

เข้ากรุงเทพ

ปูทางสร้างฝัน

น้องได้บรรจุ

ย้ายมาเป็นครูอยู่บ้าน

กี่หนาวที่เฮาไกลกัน

ข่าวสารดนแล้วบ่ส่ง

โปงลาง

ม้วนพับเก็บ

ข้างฝาเฮือน

ขาดพิณเป็นเพื่อน

โปงลางฟังบ่น่าหลง

บ่คือพิณอ้าย

อยู่หม่องได๋ก็โตดติตง

ไปหลอยดีด

ลายสาวหลง

กล่อมไผ

เมื่อใจพลัดถิ่น

อยากบอก

ให้ฮู้อยู่ไสก็ตาม

สาวเมืองน้ำดำ

บ่เคยสร่างใจถวิล

อยากให้อ้ายกลับ

มาขับลำนำเสียงพิณ

กล่อมคนที่กาฬสินธุ์

กลับมาดีดพิณ

คู่เคียงโปงลาง

อยากบอก

ให้ฮู้อยู่ไสก็ตาม

สาวเมืองน้ำดำ

บ่เคยสร่างใจถวิล

อยากให้อ้ายกลับ

มาขับลำนำเสียงพิณ

กล่อมคนที่กาฬสินธุ์

กลับมาดีดพิณ

คู่เคียงโปงลาง