ดอกฟ้า

ดอกฟ้า - ลาบานูน

Lyrics by：ขจรเดช พรมรักษา

Composed by：เมธี อรุณ/ลาบานูน

ฉันแค่คนธรรมดา

รู้ดีว่าต้องทำใจ

ดอกฟ้าที่เคยกอดไว้

ถึงคราวต้องเอ่ยคำลา

ไม่มีอีกแล้ววันคืน

เกินจะฝืนความจริง เกินจะไขว่คว้า

เพราะดินมันก็คือดิน

แม้ใจจะหวังไปไกล

จะยื้อให้ตายแค่ไหน

สายลมก็คงไม่หวน

ไปดีเถอะหนาคนดี

เมื่อวันนี้เธอเจอ คนที่คู่ควร

ดอกฟ้าแค่โน้มลงดิน

สุดท้ายก็โบยบินคืนไปสู่แผ่นฟ้า

อยากจะรั้งก็จนปัญญา

หมดเวลาเสียที

ที่ตรงนี้มีเพียงโคลนตม

ถูกแล้วที่เธอไม่ควรจะอยู่ตรงนี้

ยอมเจ็บช้ำด้วยความยินดี

โบกมือทั้งน้ำตา

ขอบใจที่เสียเวลา

ที่เคยโน้มลงมา ให้ฉันรักเธอ

ทุกคืนที่ยืนมองดาว

ทุกคราวจะภาวนา

ให้ดาวเเละเดือนบนฟ้า

คุ้มครองนำพาเธอไป

ไปมีชีวิตดีๆ มีความรักดีๆ

ตามที่ตั้งใจ

ดอกฟ้าแค่โน้มลงดิน

สุดท้ายก็โบยบินคืนไปสู่แผ่นฟ้า

อยากจะรั้งก็จนปัญญา

หมดเวลาเสียที

ที่ตรงนี้มีเพียงโคลนตม

ถูกแล้วที่เธอไม่ควรจะอยู่ตรงนี้

ยอมเจ็บช้ำด้วยความยินดี

โบกมือทั้งน้ำตา

ขอบใจที่เสียเวลา

ที่เคยโน้มลงมา ให้ฉันรักเธอ

คำว่ารัก มันจะอยู่ในใจ

แม้นานเท่าไร

คำว่ารัก มันจะอยู่ต่อไป

แม้จนวันตาย

ดอกฟ้าแค่โน้มลงดิน

สุดท้ายก็โบยบินคืนไปสู่แผ่นฟ้า

อยากจะรั้งก็จนปัญญา

หมดเวลาเสียที

ที่ตรงนี้มีเพียงโคลนตม

ถูกแล้วที่เธอไม่ควรจะอยู่ตรงนี้

ยอมเจ็บช้ำด้วยความยินดี

โบกมือทั้งน้ำตา

ขอบใจที่เสียเวลา

ที่เคยโน้มลงมา ให้ฉันรักเธอ

ขอบใจที่โน้มลงมา

มันคงถึงเวลา ขอให้โชคดี