คนบ่มียี่ห้อ

คนบ่มียี่ห้อ - พี สะเดิด

คนคืออ้าย

เขาเอิ้นผู้ชาย บ่มียี่ห้อ

ตั้งแต่เป็นบ่าว อ้ายบ่เคยพ้อ

ซ่งยีนส์ลีวายส์กับเขาจักเทื่อ

ซ่งทีเพิ่อนฝูง

กลับจากเมืองกรุง

เขาถือมาเผื่อ

อ้ายตาบใส่จนสีเกาบ่เหลือ

ลายทามทายพอปานกับแก้

งามคือน้อง

กะเลยไปมองคนมียี่ห้อ

หนุ่มราชการขับเก๋งมารอ

พะเน้าพะนอเอาใจคักกแหน่

คักโพดละเด้อ

เจ้าเบิ๊ดเท่อเล่อ

ปานกบคอยคันแท

ผู้บ่าวสองล้อยี่ห้อยางแป

เจ้าเลยบ่แลแม้เพียงหางตา

รถกะฮ่าง

กางเกงกะยันขาดก้น

รอยยิ้มจนๆ

ส่งฮักไปเจ้าบ่หัวซา

นั่งจิบยาดอง

ยี่ห้อลืมน้องที่เซ็นเขามา

เบิ่งเขาควงน้องไปต่อหน้า

เย้ยวาสนาคนทุกข์จั่งอ้าย

คนคืออ้าย

ย้อนหัวใจ บ่มียี่ห้อ

ได้แต่แอบฮักข้างเดียวก่อจ่อ

ผิวปากถากน้อง

ยามมองไกลๆ

บ่มีดีกรี

พาเจ้าไปมียี่ห้อคุณนาย

คนบ่มีเครื่องหมายแบบจั่งอ้าย

เลยได้หัวใจยี่ห้อ อกหัก

รถกะฮ่าง

กางเกงกะยันขาดก้น

รอยยิ้มจนๆ

ส่งฮักไปเจ้าบ่หัวซา

นั่งจิบยาดอง

ยี่ห้อลืมน้องที่เซ็นเขามา

เบิ่งเขาควงน้องไปต่อหน้า

เย้ยวาสนาคนทุกข์จั่งอ้าย

คนคืออ้าย

ย้อนหัวใจ บ่มียี่ห้อ

ได้แต่แอบฮักข้างเดียวก่อจ่อ

ผิวปากถากน้อง

ยามมองไกลๆ

บ่มีดีกรี

พาเจ้าไปมียี่ห้อคุณนาย

คนบ่มีเครื่องหมายแบบจั่งอ้าย

เลยได้หัวใจยี่ห้อ อกหัก