ตะวันรอนที่หนองหาร

ตะวันรอนที่หนองหาร - ยอดรัก สลักใจ (有拉·寫略加)

Written by：Ocean Media/Anonymous

โอ้ล่ะเหนอ

โอ๋โอโอโอ้ ล่ะเหนอ

ผู้สาวภูไทใช่มีแต่ที่เรณู

ได้ฮักและที่ได้ฮู้

คือสาวภูไท สกลนคร

ครั้งไปเที่ยวงาน

พระธาตุเชิงชุมได้พบบังอร

เหมือนเคยร่วมบุญปางก่อน

อยู่สุดขอบฟ้าก็มาพบพาน

แดดอัสดง

ค่ำลงที่ฝั่งหนองหาร

เฮาสองเคยเที่ยวด้วยกัน

มนต์ฮักสายัณห์

สวาทวาบหวาม

สายลมเฉื่อยฉิว

ทิ้งฝนลิ่วหล่นสาดเสียงกังวาน

เหมือนเสียงใจเฮาสาบาน

ให้หนองหารได้เป็นสักขี

โอ้ละเนอ

หัวใจดังเหมือนต้องมนต์

ท้าวผาแดงและนางไอ่ดล

ให้เจอน้อง ณแดนแห่งนี้

พรเจ้าช่วยคุ้ม

ฮักยั่งยืนอย่าได้หน่ายหนี

เหมือนนิยายมี

อยู่คู่หนองหาร

คนขานกล่าวชม

แดดอ่อนคราวใด

หัวใจพี่สั่นสะท้าน

คิดถึงเคยฮักผูกพัน

คิดถึงหนองหารที่เคยรื่นรมย์

ความหลังฝั่งหนอง

ที่เคยประคอง

นวลน้องแนบชม

หัวใจยังครางระงม

โอ้แม่สาวสกล ที่รัก