เกลียดความกลัว

เกลียดความกลัว - ภารต้า

ทำไมเพิ่งมาบอกตอนนี้

ทำไมรู้สึกดีไม่พูดออกมา

เธอถามฉันแล้ว

บอกกัน

ว่ารอคำนั้นตลอดเวลา

แต่วันนี้รู้ไหม

ว่าคำว่ารักมันสายเกินไป

เกลียดความกลัว

ที่ทำให้ตัวกับใจ

สวนทางกันไปอย่างนี้

เก็บดอกไม้ดอกหนึ่ง

เตรียมไว้อย่างดี

แต่ก็กลัวที่จะให้ไป

เกลียดตัวเองไม่เคยกล้าพอ

ได้เพียงแค่รอจนวันที่สาย

และรักนี้ก็จบ

เมื่อเธอไปคบกับใคร

ได้แต่เสียใจที่หวาดกลัว

บางคำพูดตอนที่มันสาย

ตะโกนให้ดังแค่ไหนก็ไม่ได้ยิน

เธอถามฉัน

แล้วบอกกัน

ว่ารอคำนั้นตลอดเวลา

แต่วันนี้รู้ไหม

ว่าคำว่ารักมันสายเกินไป

เกลียดความกลัว

ที่ทำให้ตัวกับใจ

สวนทางกันไปอย่างนี้

เก็บดอกไม้

ดอกหนึ่งเตรียมไว้อย่างดี

แต่ก็กลัวที่จะให้ไป

เกลียดตัวเองไม่เคยกล้าพอ

ได้เพียงแค่รอจนวันที่สาย

และรักนี้ก็จบ

เมื่อเธอไปคบกับใคร

ได้แต่เสียใจที่หวาดกลัว

มีแต่คำถามว่าทำไม

ไม่บอกไปเร็วกว่านี้

กล้าในวันที่เกินจะแก้ไข

เกลียดความกลัว

ที่ทำให้ตัวกับใจ

สวนทางกันไปอย่างนี้

เก็บดอกไม้ดอกหนึ่ง

เตรียมไว้อย่างดี

แต่ก็กลัวที่จะให้ไป

เกลียดตัวเองไม่เคยกล้าพอ

ได้เพียงแค่รอจนวันที่สาย

และรักนี้ก็จบ

เมื่อเธอไปคบกับใคร

ได้แต่เสียใจที่หวาดกลัว

กลัวๆ ใจจนวันที่เสียเธอไป

ไม่ถามก็เลยไม่รู้

ทั้งที่เธอก็รอคำนั้น

กลัวๆ ใจจนวันที่สายเกินไป

ต้องเห็นเธอรักกับใคร

และสุดท้าย

ก็เหลือเพียงฉันที่เสียใจ