เพียงพอ

เพียงพอ - โปเตโต้

Written by：ปฏิเวธ อุทัยเฉลิม/ฟองเบียร์

ชีวิตบางคน

ดิ้นรนจนเกินคำว่าพอดี

ที่มีก็ดูว่าน้อย

อะไรได้มาก็ยัง

ไม่ค่อยพอใจ

ฉันอาจจะเป็น

อย่างนั้นกำลังแข่งขัน

แก่งแย่งชิงกันไป

แต่เหตุที่ฉันไม่เป็นอย่างใคร

บังเอิญว่าฉันมีเธอ

ก็เลยไม่ค่อยต้องการ

ไขว่คว้าอะไร

ไม่ดิ้นให้ทรมานหวั่นไหวให้หยุด

และมั่นคงกว่าเดิม

ตั้งแต่ที่ฉันมีเธอก็รู้

ว่าความต้องการ

หมดแล้วไม่มี

ไม่ต้องทะเยอทะยาน

แค่นี้ก็สุข

ทุกวันแค่มีเธอ

ฉันยังไงก็เพียงพอ

ชีวิตบางคน

วิ่งวนไม่เจอคำว่าพอดี

เพราะมัวแต่มองที่หมายไกลๆ

ไม่เคยจะลองค้นหาข้างกาย

ฉันอาจจะเป็น

อย่างนั้นกำลังแข่งขัน

แก่งแย่งชิงกันไป

แต่เหตุที่ฉันไม่เป็นอย่างใคร

บังเอิญว่าฉันมีเธอ

ก็เลยไม่ค่อยต้องการ

ไขว่คว้าอะไร

ไม่ดิ้นให้ทรมานหวั่นไหวให้หยุด

และมั่นคงกว่าเดิม

ตั้งแต่ที่ฉันมีเธอก็รู้

ว่าความต้องการ

หมดแล้วไม่มี

ไม่ต้องทะเยอทะยาน

แค่นี้ก็สุข

ทุกวันแค่มีเธอ

ฉันยังไงก็เพียงพอ

Ooh

Eeh

Hmm

Noo no

Lalalala

Yeah

ฉันอาจจะเป็น

อย่างนั้นกำลังแข่งขัน

แก่งแย่งชิงกันไป

แต่เหตุที่ฉันไม่เป็นอย่างใคร

บังเอิญว่าฉันมีเธอ

ก็เลยไม่ค่อยต้องการ

ไขว่คว้าอะไร

ไม่ดิ้นให้ทรมานหวั่นไหวให้หยุด

และมั่นคงกว่าเดิม

ตั้งแต่ที่ฉันมีเธอก็รู้

ว่าความต้องการ

หมดแล้วไม่มี

ไม่ต้องทะเยอทะยานแค่นี้ก็สุข

ทุกวันแค่มีเธอ

ฉันยังไงก็เพียงพอ