ถึงลูกถึงคน

ถึงลูกถึงคน - พงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง (彭拍·瓦奇拉班桌)

Lyrics by：ดอกฝิ่น

Composed by：ระวี กังสนารักษ์

ปากมันขม โดนข่มเหงอยู่

เก็บกดไว้มันพูดไม่ออก

แต่คราวนี้ทนไม่ไหวหรอก

ทนไม่ไหวจะทนทำไม

ถึงลูกถึงคนเลยก็ดี

แตกหักเสียทีให้มันรู้

ต้องให้มันรู้กันบ้าง

จะดีจะร้ายไม่ตายหรอก

ต้องให้มันรู้กันบ้าง

ให้เขาทำข้างเดียวเสียนาน

ปากมันขม โดนข่มเหงอยู่

เก็บกดไว้มันพูดไม่ออก

แต่คราวนี้ทนไม่ไหวหรอก

ทนไม่ไหวจะทนทำไม

ถึงลูกถึงคนเลยก็ดี

แตกหักเสียทีให้มันรู้

ต้องให้มันรู้กันบ้าง

จะดีจะร้ายไม่ตายหรอก

ต้องให้มันรู้กันบ้าง

ให้เขาทำข้างเดียวเสียนาน

ให้เขาทำข้างเดียวเสียนาน

ให้มันรู้

ถึงลูกถึงคนเลยก็ดี

แตกหักเสียทีให้มันรู้

ต้องให้มันรู้กันบ้าง

จะดีจะร้ายไม่ตายหรอก

ต้องให้มันรู้กันบ้าง

ให้เขาทำข้างเดียวเสียนาน

ให้เขาทำข้างเดียวเสียนาน

ให้มันรู้

ต้องให้มันรู้กันบ้าง

จะดีจะร้ายไม่ตายหรอก

ต้องให้มันรู้กันบ้าง

จะดีจะร้ายไม่ตายหรอก

ต้องให้มันรู้กันบ้าง

จะดีจะร้ายไม่ตายหรอก

ต้องให้มันรู้กันบ้าง

จะดีจะร้ายไม่ตายหรอก

ต้องให้มันรู้กันบ้าง

จะดีจะร้ายไม่ตายหรอก