เจ็ดปีที่คอย

เจ็ดปีที่คอย - ศรเพชร ศรสุพรรณ

Written by：Ocean Media

เฝ้ามอง ท้องนากว้างใหญ่

เปลี่ยวใจเหลือทน

หลงคอยหน้ามล หมองหม่นนานมา

โศกเหลือ เมื่อเห็นท้องทุ่งสุดตา

ทุ่งรักกลับร้างไร้ค่า

รักห่างร้างลา ชีวาเศร้าหมอง

เจ็ดขวบปี ที่รอคอย

ความหวังลอย ยิ่งลับลา

คอยคนรักไม่กลับมา

เหมือนข้าวในนา คอยน้ำนอง

เพียงสามปี ที่ไร้นาง

ฟ้าครวญคราง ให้หม่นหมอง

พี่พร่ำเรียกหา น้ำตานอง

คอยหาน้อง ไม่เห็นมี

เมื่อถึงหน้าฝน ดลใจป่วน

ฟ้าครางครวญ พาใจพี่

ยิ่งคิดถึงนาง หม่นหมางฤดี

ขาดน้องของพี่ หัวใจมืดมน

เมื่อถึงหน้าหนาว

ยิ่งปวดร้าว หัวใจหม่น

ยิ่งคิดยิ่งนึกถึงคน

ถึงคนที่เคย อกเอ๋ยเคยแนบนาง

แต่มาปีนี้ น้องพี่จากไป ไกลห่าง

เห็นบึงหนอง ใจหมองไม่จาง

ทุ่งรักกลับร้าง เพราะนางห่างเหิน

ช้ำจิตเหลือเกิน หัวใจเงียบเหงา

เมื่อถึงหน้าร้อน หัวใจร้อนลุ่ม

ดั่งไฟสุม ให้ร้อนเล่า

หัวอกหัวใจ เหมือนไฟแผดเผา

เงียบเหงา จนเหลือดี

เฝ้าหวงห่วงน้อง

หลงตั้งตามอง คอยน้องพี่

ไม่กลับมา หรือน้องได้ดี

ช่วยบอกพี่ นิดเถิดหนา

อย่าให้เฝ้าหา ตั้งตารอ คอย