รถไฟสายน้ำตา

รถไฟสายน้ำตา - ต่าย อรทัย (Tai Orathai)

Written by：วสุ ห้าวหาญ

เสียงหวูดรถไฟ

ดึงใจให้น้องต้องเศร้า

เมื่อเห็นอ้ายควงผู้สาว

กระซิบหยอกเย้า

ก้าวไปด้วยกัน

บ่จำสัญญา

สิบสามเมษา

สงกรานต์

สองเฮามีนัดใจกัน

ขึ้นรถเมือบ้าน

ที่หัวลำโพง

เสียงหวูดรถไฟ

บีบใจน้องนองน้ำตา

สะพายกระเป๋าขึ้นบ่า

เดินหลบหน้าคน

บ่ซื่อตรง

นั่งตู้ชั้นสาม

หอบความช้ำ

กลับคืนบ้านดง

ฝากสายตา

เศร้ามองส่ง

อ้ายกับผู้สาว

ด้วยความร้าวใจ

รถไฟสายเศร้า

ขบวนคนเจ้าน้ำตา

จากชานชาลา

ที่ชื่อว่าหัวใจสลาย

สู่สถานี

ที่น้องนั้นบ่มีอ้าย

ให้คนที่เขามาใหม่

แย่งฮักไป

ก่อนถึงปลายทาง

เสียงหวูดรถดัง

สุดทางขบวนเทียบท่า

แต่ความช้ำสายน้ำตา

ไม่มีทีท่า

ว่าจะหยุดยั้ง

เมื่ออ้ายเลือกเขา

ฮักสองเรา

ก็เป็นความหลัง

เจ็บเกินตีตั๋วอีกครั้ง

เพราะรักสุดราง

ปลายทางหัวใจ

เสียงหวูดรถดัง

สุดทางขบวนเทียบท่า

แต่ความช้ำสายน้ำตา

ไม่มีทีท่า

ว่าจะหยุดยั้ง

เมื่ออ้ายเลือกเขา

ฮักสองเรา

ก็เป็นความหลัง

เจ็บเกินตีตั๋วอีกครั้ง

เพราะรักสุดราง

ปลายทางหัวใจ