อารมณ์สีเทา

อารมณ์สีเทา - โปเตโต้

Written by：ปฏิเวธ อุทัยเฉลิม/ฟองเบียร์/NY-Q

ฉันทนนอนคนเดียว

เปลี่ยวใจคืนไหน

ที่ลมหนาวมา

ใจมันเหมือนชาๆ

ไม่รู้ว่าจะอดทน

ได้นานรึเปล่า

ฉันยืนมองตัวเอง

ผ่านกระจก

ในอารมณ์สีเทา

สิ่งที่เห็นมี

เพียงความเหงา

เข้ามาปกคลุมรอบกาย

ไฟห้องนอน

เมื่อก่อนสะท้อนแสงเงา

สองเรานอนกอดกัน

วันนี้ฉันอยู่ตรงนี้

ไม่มีเธอ

อยู่ตรงนี้

ไม่ได้เจออุ่นไอที่คุ้นเคย

ไม่รู้เลยเธออยู่ที่ไหน

กับใคร

แต่ขอให้เธอได้โปรดฟังไว้

ว่าคนคนนี้นั้นรออยู่

แม้ว่าหัวใจ

เธอเปลี่ยนไปแล้วก็รู้

แต่ฉันขอรอเธอ

จนถึงวันที่หยุดหายใจ

นั่งมองดาวดวงเดิม

อยู่กลางคนรักกัน

เป็นร้อยพัน

อธิฐานให้ดาวดวงนั้น

เรียกเธอกลับมาให้ที

ไร้กำลังแรงกาย

อยู่โดยความหวัง

ที่มันริบหรี่

ก็ไม่รู้ในวันพรุ่งนี้

ชีวิตจะเป็นเช่นไร

ไฟห้องนอน

เมื่อก่อนสะท้อนแสงเงา

สองเรานอนกอดกัน

วันนี้ฉันอยู่ตรงนี้

ไม่มีเธอ

อยู่ตรงนี้

ไม่ได้เจออุ่นไอที่คุ้นเคย

ไม่รู้เลยเธออยู่ที่ไหน

กับใคร

แต่ขอให้เธอ

ได้โปรดฟังไว้

ว่าคนคนนี้นั้นรออยู่

แม้ว่าหัวใจ

เธอเปลี่ยนไปแล้วก็รู้

แต่ฉันขอรอเธอ

จนถึงวันที่หยุดหายใจ

ไม่รู้เลยเธออยู่ที่ไหน

กับใคร

แต่ขอให้เธอ

ได้โปรดฟังไว้

ว่าคนคนนี้นั้นรออยู่

แม้ว่าหัวใจเธอ

เปลี่ยนไปแล้วก็รู้

แต่ฉันขอรอเธอ

จนถึงวันที่หยุดหายใจ