เพื่อนกูลืมเขาแล้ว (หรอ)

เพื่อนกูลืมเขาแล้ว (หรอ) - นุ๊ก ธนดล

Lyrics by：สุทธิพงษ์ สมบัติจินดา/เบิ้ล ปทุมราช

Composed by：สุทธิพงษ์ สมบัติจินดา/เบิ้ล ปทุมราช

Arranged by：เอกวิชญ์ นาชัยสิทธิ์

Produced by：สุทธิพงษ์ สมบัติจินดา

เพื่อนเอ๋ยกูมีเรื่องจะปรึกษา

เห็นใครบอกว่าแฟนเก่ามาขอคืนดี

เขาถามว่ากูยังรักเขาไหม

มึงจำเรื่องของเขาได้ไหม

แต่กูเสือกลืมไปหมดแล้ว

กูจำบ่ได้แล้ว

ว่ากูกับเขาคบกันวันแรก

เป็นวันอาทิตย์

แต่กูเลือกคนผิด

เขาทำหัวใจกูพังเพ

กูจำบ่ได้แล้วว่ากูกับเขา

กะเลิกกันมาเก้าเดือนละเด๋

กูจำหยังบ่ได้

แหวนคู่ของกูคือแหวนเงิน

กูจำบ่ได้แล้ววันวาเลนไทน์

เคยให้ดอกไม้กุหลาบดอกนั้น

เสื้อคู่ของเฮา

เป็นสีชมพูลายดอกไม้

กูจำบ่ได้แล้วว่ากูกับเขา

ฮักกันจนว่าสิตายแทนได้

มึงเชื่อกูไหมมึงเชื่อกูใช่ไหม

กูไม่ได้รักเขา

โธ่เอ๋ยอย่าปกปิดเลยหัวใจ

มึงหลอกเจ้าของบ่ได้

แววตาของมึงมันฟ้อง

ทั้งที่รู้ว่าใจก็ยังรักเขา

ปากแข็งแต่ใจแสนเศร้า

มึงน่าบอกเขาตรงๆ

กูจำบ่ได้แล้ว

ว่ากูกับเขาคบกันวันแรก

เป็นวันอาทิตย์

แต่กูเลือกคนผิด

เขาทำหัวใจกูพังเพ

กูจำบ่ได้แล้วว่ากูกับเขา

กะเลิกกันมาเก้าเดือนละเด๋

กูจำหยังบ่ได้

แหวนคู่ของกูคือแหวนเงิน

กูจำบ่ได้แล้ววันวาเลนไทน์

เคยให้ดอกไม้กุหลาบดอกนั้น

เสื้อคู่ของเฮา

เป็นสีชมพูลายดอกไม้

กูจำบ่ได้แล้วว่ากูกับเขา

ฮักกันจนว่าสิตายแทนได้

มึงเชื่อกูไหมมึงเชื่อกูใช่ไหม

กูไม่ได้รักเขา

เรื่องที่ควรจะลืมก็จำ

รู้ว่าช้ำยังจำเก็บไว้

คิดถึงจนไม่กินไม่นอน

มันมูฟออนไม่ได้

บอกใครใครว่าไหว

นานแล้วมึงก็ยังนั่งร้องไห้

จำไม่ได้แต่ไม่เคยลืม

กูจำบ่ได้แล้ว

ว่ากูกับเขาฮักกันวันแรก

เป็นวันอาทิตย์

แต่จำได้สนิท

ว่าใครที่ทำมึงพังเพ

กูจำบ่ได้แล้ว

ว่ากูกับเขาก็เลิกกันมาเก้าเดือนละเด๋

จำหยังบ่ได้แต่ยังเห็นใส่แหวนเงิน

กูจำบ่ได้แล้ววันวาเลนไทน์

เคยให้ดอกไม้กุหลาบดอกนั้น

เสื้อตัวสำคัญเป็นสีชมพูลายดอกไม้

กูจำบ่ได้แล้วว่ากูกับเขา

ฮักกันจนว่าสิตายแทนได้

มึงเชื่อกูไหมมึงเชื่อกูไหม

มึงบ่เคยลืม

ว่ามึงกับเขาฮักกันวันแรก

เป็นวันอาทิตย์

ไม่รู้ว่าใครผิด

สุดท้ายหัวใจมึงพังเพ

กูจำบ่ได้เด้

มึงบ่เคยลืมว่ามึงกับเขา

กะเลิกกันมาหลายเดือนละเด๋

แต่มึงนั้นจำได้

แหวนคู่ของมึงคือแหวนเงิน

มึงบ่เคยลืมวันวาเลนไทน์

เคยให้ดอกไม้กุหลาบกับเขา

เสื้อคู่ของมึงเป็นสีชมพูลายดอกไม้

คิดฮอดบ่เซา

มึงบ่เคยลืมว่ามึงกับเขา

ฮักกันจนว่าสิตายแทนได้

กูเริ่มเข้าใจมึงต้องตัดสินใจ

กูควรกลับไปหาเขา