วัวขวางลานบิน

วัวขวางลานบิน - จำเริญ (Jum-Rern)

Written by：วสุพล ศรีบัณฑิตย์/สมศักดิ์ รักษ์ไท

ไปเหอะ

พี่จะไปห้ามเธอได้ยังไง

เมื่อเธอหมดรัก หมดอาลัย

ไปเจอกับใคร ที่ดีกว่า

ก็ไปเหอะ

อย่าบีบอย่าเค้นเลยน้ำตา

ไม่เจ็บไม่ไข้ อย่ากินยา

เป็นดาราหนัง ซังกะบ๊วย

ก็ไปเหอะ

เมื่ออยู่กับพี่ไม่รุ่งไม่รวย

แต่เธอ กำลังไปได้สวย

พี่เอาใจช่วย ด้วยแล้วกัน

ก็ไปเหอะ

พี่มันโง่เซ่อไม่เท่าทัน

ว่าเธออยากบิน

จากใจฉัน

ปล่อยให้ฝันค้าง กลางนภา

ไม่อยากเป็นวัว

ยืนขวางลานบิน

ไม่อยากได้ยิน

เสียงคำนินทา

ก็คนจะรุ่ง

แต่เรามันไร้น้ำยา

จะไขว่จะคว้า

เธอไว้ทำไม

เมื่อความรัก

จะโผบินจากลา

เอามือปิดตา ข่มใจเอาไว้

ความเจ็บความช้ำ

จะลึกซักแค่ไหน

คงต้องเตรียมใจ

รับสถานการณ์

ก็ไปเหอะ

หากไปแล้วรุ่งแล้วพุ่งไกล

อย่าแคร์พี่เลย

ไม่เป็นไร

หากเธอจะไป ซะอย่าง

ก็ไปเหอะ

พี่มีแต่ฝันอันเลือนลาง

ใจเธอก็เลยต้อง จืดจาง

ตัดใจลาร้าง

ให้เธอไป

ไม่อยากเป็นวัว

ยืนขวางลานบิน

ไม่อยากได้ยิน

เสียงคำนินทา

ก็คนจะรุ่ง

แต่เรามันไร้น้ำยา

จะไขว่จะคว้า

เธอไว้ทำไม

เมื่อความรัก

จะโผบินจากลา

เอามือปิดตา

ข่มใจเอาไว้

ความเจ็บความช้ำ

จะลึกซักแค่ไหน

คงต้องเตรียมใจ

รับสถานการณ์