บอกลาโทรมาก็ได้

บอกลาโทรมาก็ได้ - มนต์แคน แก่นคูน (Monkan Kankoon)

Written by：อำไพ มณีวงษ์/สมศักดิ์ พิลารัตน์

น้องสาวเอ๋ย หละคันสิบอกเลิกพี่

ให้โทรเว้ามาทางสายเด้อละหล้า

หละคันสิเอ่ยคำลาบ่ต้องมาน้อถึงอ้าย

หละอย่าพาเขามาใกล้

ฮู้แหน่เด้อ หัวใจบักคนพ่ายมันอ่อนแอ

โอ่ยเด้น้องให้หลูโตนอ้ายแหน่คนที่เป็นน้อผู้พ่าย เอ๊ย

สิทนได้ เอย แม่นจังใด๋ น้องหละนาง

โอย โอ๊ะ โอย เด้อนางเด้อ

หากจะลาเจ้าอย่าพาเขามาให้เห็น

ไม่จำเป็นต้องพาเขามาเว้าเหตุผล

แค่โทรบอกก็พอแล้วหละหัวใจคน

ไม่ถามเหตุผลว่าสองคนรักกันอย่างไร

ขอเธอไว้ให้สงสารหัวใจคนพ่ายเมิดท่า

เพียงได้ยินข่าวเจ้ากะเจ็บแล้วส่วนใจ

บอกเลิกอ้ายเว้าง่ายๆ ว่าจบกัน

บ่ต้องสรรหาคำหมื่นพันมาเว้า

ยินหมู่เจ้ามาเว้าเรื่องราวให้ฟัง

ว่าคิดมากจังจั๊กสิเว้ากับอ้ายจังใด๋

ว่าอยากพาเขามาเว้าให้อ้ายเข้าใจ

ขอบคุณหลายๆ แต่ไม่เป็นไรหรอกนาง

ขอเวลาบ้างผู้เสียใจพ่ายท่า

อภัยเด้อน้องหล้าที่ใจอ้ายบ่แข็ง

บ่ได้แล้งน้ำใจต่อไมตรี แผลหัวใจหายดีจังทักทายยามพุ้น

ยามใจวุ้นอ้ายบ่ อยากสิเห็นหน้าเขา

ย่านหัวใจเหงา มันสิกลั้น น้ำตาบ่ไหว

บ่เป็นหยังดอกเพียงคิดอยากบอกอ้ายก็ดีใจ

ฮู้หมดความหมาย แค่นี้ก็ดีมากพอ

ยามใด๋ท้อหรือเสียใจจังแหว่

คั่นแม่นเขาฮักแท้กะดีด้วยส่งใจ

ลาจากอ้ายเพียงเว้าส่งตามสาย

มีความหมายเดียวกันว่าพี่เป็น น้อคนแพ้ เอ๋ย