Pu Tao 歌詞
Pu Tao - Carabao
Written by：Carabao
ลืมตามาชำเลืองดูโลก
เกิดมาเป็นทารกสามัญชนธรรมดา
หากินกันจนหนังหน้าเหี่ยว
กว่าจะได้ขบเขี้ยว
ก็ย่างวัยชรา
ฟันฟางจนจะหักหมดปาก
ตามัวจนจะมองไม่เห็น
ริ้วรอยของความลำเค็ญ
อยู่ที่เส้นเอ็นปูดโปน
คำนึงถึงคนเฒ่าคนแก่
เมื่อครั้งเป็นพ่อแม่
ยังเลี้ยงดูลูกน้อย
อดออมวันละนิดละหน่อย
เก็บสิบเป็นร้อย
ส่งลูกน้อยเล่าเรียน
หวังเพียงเพื่อลูก ๆ เติบโต
ได้เป็นผู้มีการศึกษา
หนทางในภายภาคหน้า
เป็นเจ้าคนนายคน
ผู้เฒ่าเอย
จนเนื้อหนังหย่อนยาน
ถ้าสมบัติมโหฬาร
ลูกหลานมาเอาใจ
นะผู้เฒ่าเอย
จนเนื้อหนังเหี่ยวย่น
ถ้าสมบัติมากล้น
ยังพอมีคนเอาใจ
ผู้เฒ่าเอย
จนเนื้อหนังหย่อนยาน
ถ้าสมบัติมโหฬาร
ลูกหลานมาเอาใจ
นะผู้เฒ่าเอย
จนเนื้อหนังเหี่ยวย่น
ถ้าสมบัติมากล้น
ยังพอมีคนเอาใจ
ใครเลยเคยคิดถึงผู้เฒ่า
ที่เส้นผมหงอกขาว
และดวงใจอาดูร
ค้ำจุนจนลูกหลานเติบใหญ่
ต่างตอบแทนน้ำใจ
เพียงรดน้ำดำหัว
สังคมทวีความดิ้นรน
สอนคนให้คิดเห็นแก่ตัว
คนเฒ่าที่ฟันหักตามัว
กลัวไม่มีคนไปเผา
Pu Tao 的評論 (15)
ถูกครับ
🤩
เนื้อหาเพลงมาจากความจริงล้วนๆครับ พอนึกถึงตอนเราแก่เฒ่า ถ้าไม่มีสมบัติ ก็คงไม่มีใครมาดูแลครับ
เห็นแก่ตัวมากยุคนี้
😀
สังคมที่เป็นจริงที่สุด
แล้วแต่ปุ๊
😲😲😲😲🌻🌻🌻🌍🌍🌍❤❤❤❤🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🎶🎶🎶🎸🎸🎸🎸🐦🐦🐦🕊🕊🕊🎶🎶🎶🎸🎸🎸🥊🥊🥊🥊🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭
เรื่องจริงในสังคม
🥰😊