สิบนิ้วขอขมา

สิบนิ้วขอขมา - สุรพล สมบัติเจริญ

Written by：สุรพล สมบัติเจริญ

จะขอสาทก

ยกกลอนขึ้นมาเกริ่น

ฟังกันเพลินเพลินอีกสักเพลง

ว่าจะไม่แหล่

แต่แล้วมันอดก็ไม่ได้

เรื่องมันมีมากมาย

ฟังเอาเอง

ผมเป็นนักร้อง

รุ่นน้องท่านคงรู้

ไม่เหมือนรุ่นครู

ซึ้งเป็นยอดนักเพลง

ว่าแต่เขาอีเหนาเป็นเอง

ชอบทำตัวเบ่ง

เหมือนจรเข้ขวางคลอง

เรื่องของคนอื่น

ไหนไหนจะยื่นมือเกียว

อย่าไปว่าข้างเดียว

โดยไม่แลไม่มอง

เหาอยู่บนหัวคนอื่นตัวเห็น

แต่ไอ้เหาซ่อนเร้น

อยู่บนหัวตัวเป็นกอง

ทำแอ๊คอีโก้

คุยโตเป็นผู้ใหญ่

เหมือนฤาษีตาไฟ

ไม่แลไม่มอง

จะว่ากล่าวเด็ก

ท่านควรเก๊กให้มันถูก

รักวัวคงต้องผูก

รักลูกคงต้องถอง

ศิษย์คิดล้างครู

หรือจะเรียกว่าศิษย์

มันต้องว่า

กันนิดจึงได้แต่งเพลงร้อง

อุตส่าห์ร้อย

กรองร้องสั่งสอนไป

ท่านเป็นผู้ใหญ่

อย่าเตือนให้มันเลยเถิด

เด็กมันจะได้เกิด

ศรัทธาเลื่อมใส

เป็นศิลปินเคย

หากินก็มาก่อน

ไม่น่าจะอุทร

ให้บาดหมางใจ

เด็กมันร้องเหมือน

จะไปเคืองมันใย

น่าจะภูมิใจ

ที่มันมีเสียงเหมือนเรา

ผมนี้เป็นเด็ก

ไม่อยากจะเก๊กกับท่านหลอก

แต่ว่าผมอยากบอก

เพื่อกันความเขลา

อย่าโพนทะนา

ไปเลยครับก็อาจารย์

เดี๋ยวเด็กมันรำคาญ

ก็จะถอนหงอกเอา

เด็กมันไหว้เราก็ดีถมไป

อย่าพูดเหมือนคน

ที่ไม่ได้รับการศึกษา

เด็กมันดังขึ้นมาน่าจะภูมิใจ

อย่าว่าเด็กนั้น

มันร้องเรียนแบบ

ว่าเด็กเสียแทบ เสียคนไป

เด็กมันร้องเหมือน

ท่านควรจะปรบมือ

ไม่ควรจะถือว่า

มันขโมยเสียงไป

อันเสียงขับร้องของคนเรานี้

หายากเต็มที

ที่มันจะเหมือนกันได้

ถ้าคิดเรียนแบบกันได้ดังใจ

อีกหน่อยเมืองไทย

คงมีแต่ศิลปิน

ผมร้องมานาน

พอดีก็หมดเวลา

ผมขอขมา

ต่อท่านที่ได้ยิน

ผมยังรักเกียรติ

ของการเป็นศิลปิน

ไม่เคยดูหมิ่น

พระคุณของประชาชน