เมรี 歌詞
เมรี - ชาย เมืองสิงห์
Written by：ชาย เมืองสิงห์
สุริยาเลื่อนลาลับ
สุดคณานับเนิ่นนานปี
ณ ริมฝั่ง
มหานที
พระรถเมรี
ต่างเศร้าใจ
สำเนียงน้อง
ร่ำร้องว่า
โอ้โอ๋กรรมมา
แต่ปางไหน
อยู่หลัดๆ
ก็มาพลัดพรากไป
แม่พวงมาลัย
กลุ้มอุรา
เคยถนอม
หอมระรื่น
จากไปเป็นอื่น
เสียแล้วหนา
เมรีหมดหวัง
ละก็มานั่งโศกา
ฟูมฟายน้ำตา
หลั่งไหลนอง
โฉมยุพิน
ปิ่นนารี
ทุบอกชกตีปากร่ำร้อง
ว่าภัสดาไม่หันหน้ามามอง
รักหลุดลอยละล่องลอยไป
พระรถตอบ
ถ้อยเจ้าอย่าน้อยใจนัก
เมรีเป็นยักษ์จักอยู่ไฉน
พี่เป็นมนุษย์
หรือจะมาฉุดดวงใจ
น้องจงกลับไปเสียเถิดนาง
แม่ขวัญตาแทบอาสัญ
ใจรักมั่นไม่จืดจาง
เศร้าโศกโศกาไม่วายวาง
หมดหนทางจะติดตาม
ด้วยทะเลกั้นขวางหน้า
หมดปัญญาแม่นงราม
กู่ตะโกนจนก้องน้ำ
บาปเวรหรือกรรมเล่าจอมใจ
แม้นพี่ไม่กลับมารับขวัญ
ขอถวายชีวันไม่หวั่นไหว
นางก็พลันกลั้นใจตาย
น่าเห็นใจแม่นงเยาว์
รักเขาข้างเดียวข้าวเหนียวนึ่ง
น้ำท่วมไม่ถึงอับอายเขา
ไม่ส่องกระจก
และชะโงกมองเงา
ว่าตัวของเรา
ต้องเจียมตน
จะรักให้แท้
แน่วแน่นอนนัก
พี่จะบอกให้น้องรัก
จริงจริงซักหน
ต้องรักกับพี่
ซิไม่ว่ามีหรือจน
เจ้าจะสุขล้นเพราะพี่เป็นคน
ใจเดียว
เจ้าจะสุขล้นเพราะพี่เป็นคน
ใจเดียว