อยากลืมผู้หญิงคนนั้น

อยากลืมผู้หญิงคนนั้น - มนต์แคน แก่นคูน (Monkan Kankoon)/ไหมไทย ใจตะวัน (Maithai Huajaisin)

Written by：สมพิศ พรประชา/ธีระพงษ์ ศักดิ์แก้ว

อยากลืมอยากลืม

ผู้หญิงคนนั้นตั๋วเป็น

อยากหลีกอยากเว้น

แต่ใจทำไมไม่ลืม

ทั้งที่รู้เขา

ทำชายมากมายนั่งซึม

แทนที่จะลืม

เรานั้นยิ่งจำขึ้นใจ

บอกใจอย่าเผลอ

เด้อใจอย่าไปใฝ่หา

เขาควงคู่มาให้เห็น

แค้นเป็นบ้างไหม

โกรธให้ตัวเอง

ข่มเหงไม่ได้เลยใจ

รู้ว่าหลายชาย

ชอบเขาเรายังไม่ลืม

ทรงหลงซึมน้อคน

ผิดหวังตาค้างจ่อล่อ

เขางอนแห่งง้อใจเอ้ยบ่จำ

เขาเฮ็ดซ้ำหนักบ่เบาบาง

จั๊กเป็นหยังจังไปหลงมัวเมา

ฮักเขาหลายล้น

หญิงหลายคนมาออยมาอ้อน

เพิ่นหมายมาซ้อนใจเชื่อมเป็นห่วง

เคยเดินควงหวังสิลืม

ผู้นั้นแต่ใจเอยแฮ่งจำ

สอบถามหัวใจตัวเองทุกวัน

ผู้หญิงคนนั้น

เขามีความดีส่วนไหน

ดีหรือตรงที่

มาพบแล้วพรากจากไป

สมแล้วเขาให้

น้ำตาล้างหน้าทุกวัน

ส่วนปากเราพูด

พูดเต็มปากว่าแสนเบื่อ

ใจเราเหลือเชื่อ

เขาควงต่อหน้าเย้ยหยัน

แทนที่จะโกรธเกลียดเขา

ยิ่งอยากพบพาน

ใจยังต้องการทุกวัน

ยังเป็นทาสเขา

มัวเมาหลงสาวคนนั้น

มัวเมาหลงสาวคนนั้น

ตัดใจหลายครั้งหลายเทื่อ

ฮู้เมื่อว่าเขาเจ้าซู้

เห็นฮู้ส่างบ่อ้าย

ยังฝันใฝ่ลืมเขาได้บ่ลง

ยังฝันใฝ่ลืมเขาได้บ่ลง

ใจติดกรงคือกับนกแก้ว

บ่เห็นป่องแปวสิหนีได้ สิหนีได้ เอย