เกิดเป็นคนทั้งที

เกิดเป็นคนทั้งที - โอ อนุชิต (O Anuchid)

Written by：ปิติ ลิ้มเจริญ/วรัชยา พรหมสถิต

ยอมให้ฟ้าลิขิตชีวิต

แค่เพียงครั้งเดียวเท่านั้น

คือวันที่เรา

ลืมตามาเป็นผู้คน

ไม่น้อยใจในวาสนา

เพราะฟ้าต้องมีเหตุผล

อาจจะหลงทาง

อาจจะทุกข์ทน

ไม่โทษใคร

รู้แค่เพียงว่าเราคิดดี

แม้บางทีไม่มีใครรู้

แต่เรา ย่อมรู้อยู่แก่ใจ

บอกตัวเองเป็นคนทั้งที

ต้องทำดีให้ดีขึ้นไป

ขีดเส้นทางหัวใจ

ด้วยสองมือของเรา

บอกตัวเองว่าคงสักวัน

สิ่งที่ทำจะไม่สูญเปล่า

อาจจะมีบางคนที่ยินดี

มีบางคนที่รับเราไว้ในใจ

ใจทั้งใจยังเต้นยังไหว

ล้มลุกล้มคลานกี่หน

ก็ยังจะทำจะทน

จะสู้ทุกอย่าง

คำว่ายอมลบออกจากใจ

ไม่มองเหลียวไปข้างหลัง

แต่จะมั่นคง

อยู่บนเส้นทาง ที่ตั้งใจ

รู้แค่เพียงว่าเราคิดดี

แม้บางทีไม่มีใครรู้

แต่เรา ย่อมรู้อยู่แก่ใจ

บอกตัวเองเป็นคนทั้งที

ต้องทำดีให้ดีขึ้นไป

ขีดเส้นทางหัวใจ

ด้วยสองมือของเรา

บอกตัวเองว่าคงสักวัน

สิ่งที่ทำจะไม่สูญเปล่า

อาจจะมีบางคนที่ยินดี

มีบางคนที่รับเราไว้ในใจ

รู้แค่เพียงว่าเราคิดดี

แม้บางทีไม่มีใครรู้

แต่เรา ย่อมรู้อยู่แก่ใจ

บอกตัวเองเป็นคนทั้งที

ต้องทำดีให้ดีขึ้นไป

ขีดเส้นทางหัวใจ

ด้วยสองมือของเรา

บอกตัวเองว่าคงสักวัน

สิ่งที่ทำจะไม่สูญเปล่า

อาจจะมีบางคนที่ยินดี

มีบางคนที่รับเราไว้ในใจ