หยาบและห้าว

เห้ย....เห้ยยย.... มาเพื่อตามหา พเนจร ไร้ศรัทธา ในที่สุด ก็เหมือนที่คุณว่า เอาอะไรกับโชคชะตา ที่รักช่างเหนื่อยล้า เพราะ จำนนกับเวลา ในที่สุด ก็เหมือนที่คุณว่า ยอมรับไป ก้มหน้า ไม่สบตา รู้แลัวต้องกลับแต่ยังก่อน แต่ยังก่อน ความหวังที่มีโดนกรุงเทพ ฯ ริดรอน ช้า จะเร็ว ก็แค่เรื่องเศร้าเรื่องหนึ่ง รู้ไปทำไม ตอนจบมันไม่ซึ้ง สบถแบบติดตลก ให้กับ "ความห้าว" ที่ไม่ยอม เอาเข่าเช็ดน้ำตา มืงไม่จำเป็นต้องมาปลอบ กี่พันปัญหา นิ่งเอาไว้ คือทางออก อ้าววว. เห้ยยยยยย.

ชอบจัดๆ