ลูกพ่ออย่าท้อเด้อ

ลูกพ่ออย่าท้อเด้อ - มนต์แคน แก่นคูน (Monkan Kankoon)

Written by：สลา คุณวุฒิ/ธีระพงษ์ ศักดิ์แก้ว

นั่งยองย่ออยู่บนตอข้างหัวคันนา

ศอกค้างเข่ามือคีบกอกยา นั่นคือท่าประจำของพ่อ

เครื่องแบบชาวนา เสื้อเปื้อนตมกางเกงมอซอ

แต่ห่อหุ้มหัวใจพ่อ ให้อุ่นพอและท้อบ่เป็น

ทุกข์บ่เว้น เหนื่อยบ่เป็น ยากเข็ญบ่กลัว

แบกทุนต่ำทำเพื่อครอบครัว

ความจนคั่วถอดหัวใจเซ่น

บ่มีปริญญาแต่สอนวิชาฝ่าความลำเค็ญ

บ่เขียนให้อ่านแต่ทำให้เห็น ฝึกลูกเป็นคนจริงพอ

ห้ามเพียงหนึ่งข้อ บอกลูกพ่ออย่าท้อเด้อ

พ่อบอกคำนี้เสมอ เมื่อลูกเจอปัญหามาจ่อ

จำไว้ในอกเป็นมรดกจากชีวิตพ่อ

บ่มีสร้อยทองคล้องคอ แต่มีคำห้ามท้อคล้องใจ

ยังยิ้มให้ อุ่นในใจลูกทุกเวลา

เก็บภาพเก่าเล่าความเป็นมา ปลอบใจล้าให้ยังยิ้มได้

สืบทอดความทน ถึงความจนยังหมุนรอบใจ

วันหนึ่งถ้าเผลอร้องไห้ จะรีบบอกใจ เราเป็นลูกพ่อ

ยังยิ้มให้ อุ่นในใจลูกทุกเวลา

เก็บภาพเก่าเล่าความเป็นมา ปลอบใจล้าให้ยังยิ้มได้

สืบทอดความทน ถึงความจนยังหมุนรอบใจ

วันหนึ่งถ้าเผลอร้องไห้ จะรีบบอกใจ ให้ไว้ลายพ่อ