เลิกได้ลืมบ่ได้

เลิกได้ลืมบ่ได้ - ศร สินชัย (Sorn Sinchai)

Written by：สลา คุณวุฒิ

ให้พี่เซามักน้อง

บ่ข้องเกี่ยวทางหัวใจ

ฆ่าให้ตายสาเด้อนาง

จั่งสิวางน้อลงได้

คันจำเป็นให้เซาไว้

ตัดใจลาพอได้อยู่

ตัดใจลืมบ่รับรู้

ทำได้แม๋นจังใด๋เด้น้อง

เมื่อสายตาน้องพบคนรวยกว่า

อยากให้พี่ลาหลีกทางหัวใจ

ตัวพี่ถึงจะเจ็บแค่ไหน

หากว่าน้องพอใจก็ทำได้คนดี

น้องได้แฟนผู้ดีมีหน้า

บอกพี่เลิกลาอย่ามาตามราวี

ไร้ทางออกนอกจากคำว่าหนี

หอบเอาซากชีวีหลบหนีมานั่งซึม

คนเคยปลื้ม

สิมาลืมได้ง่าย

คนเคยปลื้ม

สิมาลืมได้ง่าย

อ้ายหากลืมบ่ได้

บ่ได้เพราะใจซึ้งบ่วาย

คนมักได้เว้าง่ายน้อสาว

ตัดใจลืมบ่พอคราว

เจ้าส่างทำลงได้

หัวใจน้องเหมือนคอมพิวเตอร์

หาคนใหม่เจอก็ลบคนเก่าไป

เหมือนหุ่นยนต์

ไม่มีความอ่อนไหว

กดปุ่มหัวใจก็ลบง่ายใจนาง

ใจพี่นั้นเหมือนหมึกดำช้ำติด

ภาพในอดีตติดแน่นในภวังค์

หนีมาไกลแต่ไม่ลืมความหลัง

รอยยิ้มของนางยังฝังค้างคาใจ

ถึงเลิกได้

แต่ในใจบ่เป็นอื่น

ถึงเลิกได้

แต่ในใจบ่เป็นอื่น

ตกกลางคืนคึดพ้อ

คึดพ้อ ตกยามเซ้าคึดนำ

คึดอ้ำล้ำนำตั้งแต่ความหมาย

คำสัญญางมงาย

จ่องใจให้ซึมเซ่อ

ให้ลืมเธอให้ลืมหายใจดีกว่า

ไม่รักอย่ามาบีบบังคับหัวใจ

ให้แยกทางพี่ก็พอทนไหว

อย่าบังคับจิตใจให้พี่ลืมคนดี

ถึงน้องพี่

สิมีไฝไว้เป็นคู่

ถึงน้องพี่

สิมีไฝไว้เป็นคู่

ขอให้เจ้ารับรู้

รับรู้ว่าใจอ้ายคึดนำ

ถึงชอกช้ำอ้ายกะบ่มีไผ

ถ้าอ้ายยังหายใจ

เฮ็ดจั่งใด๋สิลืมน๋อง