ผ้าขาวม้าผืนเก่า

ผ้าขาวม้าผืนเก่า - มนต์แคน แก่นคูน (Monkan Kankoon)

Written by：บัญญัติ โพธิ์รัตน์โส/ธนกร เลิศวาทิน

เจ้ากลับมาให้อ้ายเห็นหน้า

มีคราบน้ำตามาบอกความในใจ

บ่ถามซ้ำเติมหยังดอก อ้ายพอเดาออกสิ่งที่เป็นไป

ถึงสิหอบช้ำมาน้ำตาไหล อ้ายกะดีใจที่เจ้าคืนมา

ผ้าขาวม้าผืนเก่าของอ้าย

เปื้อนคราบเหงื่อไคลเปื้อนกลิ่นไอหนุ่มนา

ยื่นให้สาวซับน้ำตาหล่น เช็ดรอยหม่นจากคนลืมลา

คงสิพอลบรอยน้ำตา

เอียงไหล่ข้างขวาให้เจ้าพิงซบหลบเหงา

เขาบ่ฮักกะส่างเขาเถาะ

เฮ็ดใจสาเนาะบุญเจ้ายังบ่ฮอดเขา

ทุกเรื่องผ่านมาให้ลืมมันสาบ่ต้องเว้า

อย่าเช็ดหัวเข่าให้คนส่า เด้อน้ำตานาง

หัวใจดวงนี้อ้ายมอบให้เจ้า

พร้อมดึงฮักเฮาคืนมาจากความหลัง

หนุ่มนาคือผ้าขาวม้าผืนเก่า

บ่หอมดอกเจ้าแต่ฮักซื่อจริงจัง

ลืมหยดน้ำตากลับมายิ้มได้อีกครั้ง

อย่าโยนทิ้งข้างทางคือมื้อก่อน

เขาบ่ฮักกะส่างเขาเถาะ

เฮ็ดใจสาเนาะบุญเจ้ายังบ่ฮอดเขา

ทุกเรื่องผ่านมาให้ลืมมันสาบ่ต้องเว้า

อย่าเช็ดหัวเข่าให้คนส่า เด้อน้ำตานาง

หัวใจดวงนี้อ้ายมอบให้เจ้า

พร้อมดึงฮักเฮาคืนมาจากความหลัง

หนุ่มนาคือผ้าขาวม้าผืนเก่า

บ่หอมดอกเจ้าแต่ฮักซื่อจริงจัง

ลืมหยดน้ำตากลับมายิ้มได้อีกครั้ง

อย่าโยนทิ้งข้างทางคือมื้อก่อน