ศิลปินไม่มีชื่อ

ศิลปินไม่มีชื่อ - ปอน นิพนธ์/ EZIOEZ/DABELLE

Lyrics by：ปอน นิพนธ์

Composed by：ปอน นิพนธ์

กูจะสู้เพื่อคนที่บ้าน

และคนอยู่ข้างหลัง

กูจะสู้ให้คนได้ดูได้มองกูสร้างฝัน

กูจะทนเพื่อคนที่รักและก็จริงใจ

ขอบคุณมากครอบครัวที่ไม่ทิ้งกูไป

ตอนที่กูจะเป็นจะตายไม่มีใครช่วย

ตอนที่เงินไม่มีซักบาท

ไม่เหลือใครด้วย

ช่างแม่งกูไม่ต้องการจะให้ใครช่วย

เพราะชีวิตกูเลือกเอง

แม้มันจะไม่สวย

กูจะลบทุกคำพูดที่เคยว่ากล่าว

กูจะทำให้ชื่อกูดังอยู่บนหน้าข่าว

กูจะทำให้ชื่อกูเด่นมีแต่เรื่องดีๆ

และเคยโดนความสำเร็จ

เอาตบหน้าป่าว

เพลงนี้เขียนให้คนที่รักทุกคนกูจำไว้

ขอบคุณทุกคนที่อยู่ตอนไม่มีตังค์ใช้

ศิลปินที่มีแต่ชื่ออาจจะมองไม่ดี

ไทม์แมชชีนที่ร้อยกว่าล้านกูถาม

เคยฟังไหม

ตอนสุดท้ายในขีวิตกูก็มีแค่พ่อกับแม่

คนอย่างกูแม่งเกิดมาจน

ไม่มีมาตั้งแต่แรก

กูไม่สน

แม้โชคชะตาจะเข้ามาแทรก

มาเข้ามาไอ้สัส

กับอุปสรรคที่มันกูแย่

แล้วไงมึงจะหนักก็แล้วไง

กูไม่สนกูจะฟัน

แล้วจะฝ่าไปถึงกฎหมาย

แล้วใครที่กำหนดจากทางเดิน

กูสักให้กูได้คิดคิดเอง

ก่อนที่ตัวกูจะตาย

พ่อแม่ของกูต้องสบาย

ไม่เคยจะคิดเรื่องนินทาและจะอาย

ขอแค่ได้เห็นคนที่บ้านนั่นมีรอยยิ้ม

แค่นี้กูก็ดีใจ

ใครจะบ่นท้อก็ช่างแม่งไป

เรื่องที่เข้ามาปล่อยมันไว้

ใส่ใจคนแค่รอบตัว

กูไม่สนคนไหนนอกจากครอบครัว

ก่อนที่ตัวกูจะตาย

พ่อแม่ของกูต้องสบาย

ไม่เคยจะคิดเรื่องนินทาและจะอาย

ขอแค่ได้เห็นคนที่บ้านนั่นมีรอยยิ้ม

แค่นี้กูก็ดีใจ

ใครจะบ่นท้อก็ช่างแม่งไป

เรื่องที่เข้ามาปล่อยมันไว้

ใส่ใจคนแค่รอบตัว

กูไม่สนคนไหนนอกจากครอบครัว

ในวันที่ฟ้ามืดดำการกระทำกูมันมืดมัว

ตอนที่กายและใจ

ไปสัมผัสกับในสิ่งใหม่

สิ่งไม่ดีสิ่งเม้าท์ที่มันสิงเรา

กูเคยผ่านทั้งหมด

จะกิ่งน้อยหรือว่ากิ่งใหญ่

ตอนที่ใจมันไม่สนุก

ก็ต้องมีถอยกันบ้าง

ตอนที่ช่วงชีวิตมันอด

ก็ต้องหิวกันหน่อย

แต่ก็ผ่านมาจนได้แม้อาจเป๋ไปนิด

แต่ก็ยังคิดถึงแม่กับอาหารอร่อย

เคยกินข้าวแทนน้ำตา

เพราะไม่มีแบบคนอื่น

เขากันที่เห็นกันคนที่บ้านเขาล้อมวง

ดูเขามีความสุขและความอบอุ่น

คุยกันยิ้มแย้มแจ่มใส

แต่ว่าไอ้สัสกูล้อมชน

ไม่มีน้ำตาจะออกตอนเด็กขี่จักรยาน

ถ้าหากกูล้มหัวเข่าถลอก

ไม่มีทั้งพ่อและแม่

ไม่มีคนเข้ามาปลอบ

ล้มก็ลุกเองยืนเอง

ลูกผู้ชายอกสามศอก

เกิดเป็นแร็ปเป็นคนเรียก

ในโชคชะตา

ถ้าหากว่าเอาแต่เฝ้าล้อ

เมื่อไรวะโชคจะมา

ใช้ชีวิตให้เหมือนเป็นวันสุดท้าย

ใช้ให้มันคุ้ม

ไม่ใช่ว่าเอาแต่อยู่ในโลกกะลา

เกิดมาได้เรียนรู้และได้เข้าใจ

ว่าจะมีแค่บางอย่างที่ไม่เข้าใจ

บางอย่างไม่ควรจะยุ่งหรือว่าเข้าไป

และมีบางสิ่งที่ต้องเสีย

ก่อนที่ตัวกูจะตาย

พ่อแม่ของกูต้องสบาย

ไม่เคยจะคิดเรื่องนินทาและจะอาย

ขอแค่ได้เห็นคนที่บ้านนั่นมีรอยยิ้ม

แค่นี้กูก็ดีใจ

ใครจะบ่นท้อก็ช่างแม่งไป

เรื่องที่เข้ามาปล่อยมันไว้

ใส่ใจคนแค่รอบตัว

กูไม่สนคนไหนนอกจากครอบครัว

ก่อนที่ตัวกูจะตาย

พ่อแม่ของกูต้องสบาย

ไม่เคยจะคิดเรื่องนินทาและจะอาย

ขอแค่ได้เห็นคนที่บ้านนั่นมีรอยยิ้ม

แค่นี้กูก็ดีใจ

ใครจะบ่นท้อก็ช่างแม่งไป

เรื่องที่เข้ามาปล่อยมันไว้

ใส่ใจคนแค่รอบตัว

กูไม่สนคนไหนนอกจากครอบครัว

ก่อนที่ตัวกูจะตาย

พ่อแม่ของกูต้องสบาย

ไม่เคยจะคิดเรื่องนินทาและจะอาย

ขอแค่ได้เห็นคนที่บ้านนั่นมีรอยยิ้ม

แค่นี้กูก็ดีใจ

ใครจะบ่นท้อก็ช่างแม่งไป

เรื่องที่เข้ามาปล่อยมันไว้

ใส่ใจคนแค่รอบตัว

กูไม่สนคนไหนนอกจากครอบครัว

ก่อนที่ตัวกูจะตาย

พ่อแม่ของกูต้องสบาย

ไม่เคยจะคิดเรื่องนินทาและจะอาย

ขอแค่ได้เห็นคนที่บ้านนั่นมีรอยยิ้ม

แค่นี้กูก็ดีใจ

ใครจะบ่นท้อก็ช่างแม่งไป

เรื่องที่เข้ามาปล่อยมันไว้

ใส่ใจคนแค่รอบตัว