หวั่นไหว

อดใจไม่ไหวเมื่อได้พบหน้า

ยิ่งเธอส่งยิ้มคืนมายิ่งหวั่นไหว

ยังเป็นอย่างนี้ฉันต้องทำยังไง

รู้ก็ต้องรู้ว่าเธอเป็นใคร

และฉันก็ไม่คิดจะปีนขึ้นไป

คงไม่มีทางจะเป็นไปได้

ก็เรานั้นมันต่างกัน

ทำได้แค่เพียงเจียมตัวมันไปวันๆ

ฉันเข้าใจ

แต่ฉันก็ไม่รู้เพราะความบังเอิญ

หรือว่าอันที่จริงฉันนั้นจงใจ

เวลาที่เธอมายืนใกล้ๆ

ก็ยังเผลอไปสบตา

รู้ก็ทั้งรู้ว่าคงไม่มีปัญญา

ก็คงไม่มีหวัง

ไม่อยากจะเหลียวมอง

ฉันคอยบอกตัวเองแต่ยังทำไม่ได้

ไม่อยากจะสนใจก็รู้ว่าไม่มีทาง

แต่ก็ไม่รู้ต้องทำอย่างไร

อดใจไม่ไหวเมื่อได้พบหน้า

ยิ่งเธอส่งยิ้มคืนมายิ่งหวั่นไหว

ยังเป็นอย่างนี้อยู่ทุกวัน

ฉันต้องคอยหักห้ามใจ

อดใจไม่ไหวทุกทีที่เจอ

เพียงแค่แอบเผลอมองตา

จะผิดไหม

เก็บเอาไปฝันอยู่ทุกคืน

ฉันต้องทำตัวเช่นไร

ช่วยบอกได้ไหมเธอ

ไม่อยากจะเหลียวมอง

ฉันคอยบอกตัวเองแต่ยังทำไม่ได้

ไม่อยากจะสนใจก็รู้ว่าไม่มีทาง

แต่ก็ไม่รู้ต้องทำอย่างไร

อดใจไม่ไหวเมื่อได้พบหน้า

ยิ่งเธอส่งยิ้มคืนมายิ่งหวั่นไหว

ยังเป็นอย่างนี้อยู่ทุกวัน

ฉันต้องคอยหักห้ามใจ

อดใจไม่ไหวทุกทีที่เจอ

เพียงแค่แอบเผลอมองตา

จะผิดไหม

เก็บเอาไปฝันอยู่ทุกคืน

ฉันต้องทำตัวเช่นไร

ช่วยบอกได้ไหมเธอ

ช่วยบอกได้ไหมเธอ