เอิ้นน้องใส่หม้อนึ่ง

ล่ะไปอยู่ไสล่ะแฟนอ้าย

ล่ะคนฮักเจ้าแป๋ตาย

ยังคึดฮอดอยู่คือเก่า

ล่ะได้แต่กอดความเหงา

ยามขาดเจ้าอยู่ใกล้

บอกใจไว้ว่าให้ทน

ล่ะกลับมาเด้อ

อ้ายเอิ้นเธอใส่หม้อนึ่ง

ในมื้อหนึ่งน้อหลายหน

ลอยเป็นมนต์ไปดลใจ

เจ้าอยู่ไสให้คืนบ้าน

วันเดือนเลื่อนเป็นพ.ศ.

เธอทิ้งให้รอแล้วก็ไม่กลับมา

ไปลับไปลา

ปล่อยอ้ายตรมขมขื่น

ไปไม่กลับมาหรือไปกินปลาหนองอื่น

ละเมอเพ้ออยู่ทุกคืน

คอยนานย่านกั้นใจตาย

โบราญกล่าววัวควายหาย

เคล็ดลับบอกไว้ให้เอิ้นหาทางหม้อนึ่ง

ยามท้อถือเป็นที่พึ่ง

เอิ้นใส่หม้อนึ่งเพื่อรอปาฏิหาริย์

สาวไกลบ้าน

หลายฝนดนนานไปพร้อมผ้าป่า

ย้งบ่เห็นโผล่หน้ามาหาอ้ายผู้คอย

ไปมิดจ้อยปานปล่อยเอี่ยนลงตม

เข้าสังคมไปหลงลมชายได๋

อยู่ไสน้อเจ้า

อ้ายคนเหงาได้นอนมือก่ายหน้า

คนผู้เคยสบตากะยังถ่าเจ้าอยู่

น้ำตาขู๋ใส่แก้มสะเทือนเข้าใส่ใจ

รักและห่วงใย

อยู่ที่ไหนหนอคนรักเรา

สืบถามดูข่าวคราว

คนใกล้ไกลก็ไร้วี่แวว

เหลือเพียงที่พึ่ง

คือหม้อนึ่งพอได้เอิ้นแอ่ว

สุดท้ายอ้ายหมดหวังแล้ว

ที่จะได้เธอกลับคืนมา

มืดปานกำตารอแค่มีปาฏิหาริย์

ที่จะส่งสัญญาณสะกิดใจให้เธอรู้ว่า

มีชายคนหนึ่งยังเพ้อฝันรอวันสบตา

อยากให้เธอหวนคืนกลับมา

ฐานะแฟนพร้อมอ้าแขนรอ

ก้มหน้าใส่หม้อนึ่ง

อ้ายเอิ้นถึงเจ้าวอนวอน

นกกาเริ่มคืนคอน

กลับรังนอนตอนย่ำเย็น

อยู่ไสล่ะแฟนอ้าย

คิดฮอดหลายอ้ายอยากเห็น

ฮู้บ่เจ้าจำเป็นต่อใจอ้ายหลายคำแพง

คิดฮอดเจ้าหลายหลาย

ฮักแป๋ตายฮักแฮงแฮง

อยู่ไสน้อคำแพง

อ้ายคนเหงายังเฝ้ารอ

วันเดือนกะเลือนพ.ศ.ได้

วันเดือนกะเลื่อนพ.ศ.ได้

แต่ทางหัวใจอ้ายบ่เลื่อนตำแหน่ง

ความฮักความแพงยังมีให้เจ้า

คือเค้าบ่เปลี่ยนไป

อ้ายเอิ้นใส่หม้อนึ่งหาเช้าค่ำ

เอิ้นหน่ำหน่ำแม่นเจ้าได้ยินบ่

ว่ามีคนรอนั่นคืออ้าย

นั้นคืออ้าย