ช่างโชคดีที่โลกนี้มีเธอ

ช่างโชคดีที่โลกนี้มีเธอ - พลับ จุฑาภัทร (Plub Chutapatr)

Written by：อัลบัส เซเวอรัส พอตเตอร์

พบเจอ คำว่ารักอยู่

ทุกทุกที่

จะในสวนในโรงหนังหรือทีวี

ความรักยังมี

แต่ที่ที่ไม่มี ก็คือใจ

พบคน

รอบรอบตัวมีคนรักกันหมด

แต่ทำไมโลกจึงทิ้งอารมณ์โสด

ความเหงาเดียวดาย

เอาไว้ในใจฉัน

แค่ผู้เดียว

รอคอยมานาน

จนเกือบท้อใจ

คงไม่มีทางใด

จะมีรักได้อย่างนั้น

ไม่นึกเลย

จะได้พบวัน

ที่ความรักเดินเข้ามา

ช่างโชคดีที่โลกนี้ยังมีเธอ

รักของเธอเกิดเป็นรักที่หัวใจ

ปิดฉากเดียวดาย

ไปสู่ทางเดินของวันใหม่

เมื่อโชคดีที่ได้พบได้เจอเธอ

ขอสัญญาจะรักษา

ไม่ให้รักจางหาย

กี่คำว่าเหงา

สิ้นสุดลงไป ด้วยรักเธอ

ดั่งผืนทราย

ที่แห้งแล้งเจอแอ่งน้ำชุ่มช่ำ

ดั่งใบไม้ที่ไม่มีลมพัดโบก

กระทบสายลมผ่าน

มันตื้นตันกว่าใครจะเข้าใจ

รอคอยมานาน

จนเกือบท้อใจ

คงไม่มีทางใด

จะมีรักได้อย่างนั้น

ไม่นึกเลย จะได้พบวัน

ที่ความรักเดินเข้ามา

ช่างโชคดีที่โลกนี้ยังมีเธอ

รักของเธอเกิดเป็นรักที่หัวใจ

ปิดฉากเดียวดาย

ไปสู่ทางเดินของวันใหม่

เมื่อโชคดีที่ได้พบ

ได้เจอเธอ

ขอสัญญาจะรักษา

ไม่ให้รักจางหาย

กี่คำว่าเหงา

สิ้นสุดลงไป

ด้วยรักเธอ

กี่คำว่าเหงา

สิ้นสุดลงไป

เพราะเธอ