หล่นหายระหว่างทาง

หล่นหายระหว่างทาง - Phumin

Lyrics by：Phumin Buengcharee

Composed by：Phumin Buengcharee

มีบางคำที่ยังค้างคา

จากชายชราผู้เปลี่ยวเหงา

วันเวลากำลังจะพรากเอา

ตัวของเขาคืนสู่ดิน

หมื่นความฝันที่มีแต่ไม่เคยโบยบิน

หมื่นคำถามที่ยังกัดกินใจอยู่

ว่าในตอนมีแรงทำไมไม่ทำไม่รู้

มานั่งคิดดูโคตรเสียดาย

อยากจะไปยังที่ใด

ก็ต้องมารอใครต่อใครพร้อม

อยากจะเดินทางไกล

อย่างใจที่หมายปอง

ก็ต้องมารอวันเวลา

ก็จนมารู้สึกตัวมันก็เกินความฝัน

หมดไปแล้วพลังที่เราเคยมีอยู่

แล้วในตอนมีแรงทำไมไม่ไปไม่รู้

มานั่งคิดดูโคตรเสียดาย

อยากจะย้อนกลับไปแก้ไข

อยากกลับไปใช้ช่วงเวลาให้พอใจ

เพราะถ้าฉันรู้แบบนี้

ก็คงไม่รอให้มันสาย

ถ้าเกิดสุดท้ายต้องมาเสียดายคืนวัน

ความฝันที่หลุดลอย

เพราะฉันมัวคอยเวลาอยู่อย่างนั้น

ในตอนนี้ที่ทำไว้

คือหายใจเพื่อผ่านวัน

ระลึกความฝันที่หล่นหาย

หากฉันรู้สึกว่ารักใคร

ฉันน่าจะบอกไปตั้งแต่ตอนนั้น

บอกคำรักให้กันได้ฟัง

ในตอนที่ยังคงพบเจอ

แต่เมื่อพอมันช้าไป

เราก็ต่างเลือนหาย

บทสุดท้ายเราก็ต้องตายจากกัน

มันก็เลยกลายเป็นความรัก

ที่ยังสถิตในใจฉัน

แค่คนที่ควรฟังเขาไม่มีอยู่แล้ว

อยากจะย้อนกลับแก้ไข

อยากกลับไปใช้คำว่ารักที่ค้างคาใจ

เพราะถ้าฉันรู้แบบนี้

ก็คงไม่รอให้มันสาย

ถ้าเกิดสุดท้ายต้องมาเสียดายคืนวัน

ใจฉันที่หลุดลอย

เพราะฉันมัวคอยเวลาอยู่อย่างนั้น

ในตอนนี้ที่ทำไว้

คือหายใจเพื่อผ่านวัน

ระลึกถึงกันได้แค่นี้

อยากจะไปยังที่ใด

ก็ต้องมารอใครต่อใครพร้อม

อยากจะเดินทางไกล

อย่างใจที่หมายปอง

ก็ต้องมารอวันเวลา

ก็จนมารู้สึกตัวมันก็เกินความฝัน

หมดไปแล้วพลังที่เราเคยมีอยู่

แล้วในตอนมีแรงทำไมไม่ไปไม่รู้

มานั่งคิดดูโคตรเสียดาย

อยากจะย้อนกลับไปแก้ไข

อยากกลับไปใช้ช่วงเวลาให้พอใจ

เพราะถ้าฉันรู้แบบนี้

ก็คงไม่รอให้มันสาย

ถ้าเกิดสุดท้ายต้องมาเสียดายคืนวัน

ความฝันที่หลุดลอย

เพราะฉันมัวคอยเวลาอยู่อย่างนั้น

ในตอนนี้ที่ทำไว้

คือหายใจเพื่อผ่านวัน

ระลึกความฝันที่หล่นหาย

หากฉันรู้สึกว่ารักใคร

ฉันน่าจะบอกไปตั้งแต่ตอนนั้น

บอกคำรักให้กันได้ฟัง

ในตอนที่ยังคงพบเจอ

แต่เมื่อพอมันช้าไป

เราก็ต่างเลือนหาย

บทสุดท้ายเราก็ต้องตายจากกัน

มันก็เลยกลายเป็นความรัก

ที่ยังสถิตในใจฉัน

แค่คนที่ควรฟังเขาไม่มีอยู่แล้ว

อยากจะย้อนกลับแก้ไข

อยากกลับไปใช้คำว่ารักที่ค้างคาใจ

เพราะถ้าฉันรู้แบบนี้

ก็คงไม่รอให้มันสาย

ถ้าเกิดสุดท้ายต้องมาเสียดายคืนวัน

ใจฉันที่หลุดลอย

เพราะฉันมัวคอยเวลาอยู่อย่างนั้น

ในตอนนี้ที่ทำไว้

คือหายใจเพื่อผ่านวัน

ระลึกถึงกันได้แค่นี้

อีกไม่นานจะลาลับ

ก็ต้องมานับช่วงเวลาที่หล่นหาย

ไม่เคยคิดถึงเส้นทางหลังความตาย

คิดแค่เพียงเสียดายที่ผ่านมา