เป็นเกียรติเกินพอ

เป็นเกียรติเกินพอ - มาช่า วัฒนพานิช (瑪莎·華頓娜柏妮)

Written by：สีฟ้า

คงเป็นที่ฟ้าเบื้องบน

เป็นคนขีดโชคชะตา

สั่งฉันและเธอให้มา

ให้ได้พบเจอกัน

ให้ฉันได้มีโอกาส

ลิ้มรสในความชื่นบาน

ให้เรามีกันมีวันเวลาที่ดี

และเป็นที่ฟ้าเบื้องบน

เป็นคนพรากเราเช่นกัน

ให้เวลาเพียงแค่นั้น

กลับต้องเสียเธอไป

ฉันรู้ว่าไม่มีหวัง

จะเหนี่ยวและรั้งเธอ

ไว้ข้างกาย

แต่รู้ใช่ไหม

ว่าฉันไม่เคยเสียใจ

แค่เธอรักฉันที่ผ่านมา

ก็เป็นเกียรติเกินพอ

ไม่ขออะไรมากมาย

แค่ได้รักเธอ

แค่มีเวลาช่วงนึง

ที่สมบูรณ์คือมีเธอ

ชีวิตของฉัน

ก็คุ้มกว่าคนมากมาย

แค่เพียงได้พบได้เจอะเธอ

นั่นก็ดีเกินพอ

จากนี้ฉันจะไม่ร้อง

จะไม่ขออะไร

ถึงเราจะต้องจากกัน

ไม่ว่าด้วยเหตุผลใด

แต่รู้ใช่ไหม

ว่าฉันไม่เคยเสียใจ

ที่ได้รักเธอ

แค่เธอรักฉันที่ผ่านมา

ก็เป็นเกียรติเกินพอ

ไม่ขออะไรมากมาย

แค่ได้รักเธอ

แค่มีเวลาช่วงนึง

ที่สมบูรณ์คือมีเธอ

ชีวิตของฉัน

ก็คุ้มกว่าคนมากมาย

แค่เพียงได้พบได้เจอะเธอ

นั่นก็ดีเกินพอ

จากนี้ฉันจะไม่ร้อง

จะไม่ขออะไร

ถึงเราจะต้องจากกัน

ไม่ว่าด้วยเหตุผลใด

แต่รู้ใช่ไหม

ว่าฉันไม่เคยเสียใจ

ที่ได้รักเธอ