นิราศรถไฟฟ้า

นิราศรถไฟฟ้า (NI-RAAT-ROTE-FAI-FAR) - อ่ำ อัมรินทร์ (Um Amarin)

Lyrics by：อรรณพ จันสุตะ

Composed by：โกมล บุญเพียรผล

ฉันไม่เข้าใจ

ว่าเธอกับฉันทำไม

ไม่เข้ากัน

เหมือนน้ำมัน เจอะกับน้ำตา

พูดแล้วก็น่ารำคาญ

ให้ผ่านกันไปเถอะชีวิต

รักฉันแล้วมันผิด

พูดต่อไปหัวใจจะวาย

ยังไงรองเท้ายังมี

พอจะไปด้วยกัน

เดินเดินเดิน เดินไปวันวัน

เผื่อจะพอทำใจ

ให้มันลืมเธอ

ก็อาจจะได้สบายใจ

ตั้งแต่เช้าแล้วนะ

เดินมาได้ก็จนเย็น

คิดอะไรขึ้นมาได้ใหม่แล้วนะ

ไอ้การจะลืม

ใครสักค ช่างทำไม

มันยากลำบากจัง

ก็กะจะขึ้นรถไฟฟ้า

ออกตะลุยราตรี

ก็คงดีกว่าเดิน

แล้วเหนื่อยเกินไป

รถไฟฟ้าจอดอยู่เนี่ย แล้วยังไง

จะได้ พอผ่อนคลาย

ทำให้ใจ มันลืมเธอ

นั่งคนเดียว ก็เหี่ยวใจ

คิดไปเรื่อยเปื่อย

ตั้งแต่หมอชิด

คิดจะไปหาหมอ

ให้หมอดูว่าอย่างไร

จะได้ชิด จะได้เป็นมิตร

จะได้ใกล้ชิดเธอ

จะต้องทำอย่างไร

จากสะพานควายมา

คิดไปพูดจากับควาย

ให้มันเข้าใจ

ว่าคนอย่างฉันมันควายทุย

โดนเธอมาหลอก

ให้รักแล้วก็ไป

จอดที่ซอยอารีย์

มีความหวังให้เธอมา

ขอเธอจงเมตตา

ช่วยปลอบใจกัน

ความอารีย์ เธอไม่มีหรือไงกัน

มาทิ้งกันได้ไง

มาจนกระทั่งได้เห็น

อนุสาวรีย์ชัย

สร้างกันมาได้ไง

สูงสุดท้องฟ้า

รักของฉัน

อุตส่าห์ทน สร้างกันมา

ไม่เห็นจะได้ความ

เหลียวดูไฟ

ใจก็ดีขึ้นมาไม่นาน

ผ่านประตูน้ำ

น้ำตามันก็ไหล

ก็น้ำตามันไม่มี

ประตูกั้นไว้

มันท่วมมันท้น

ขึ้นมาจากข้างใน

หลั่งไหลกันออกมา

ผู้คนเยอะแยะ

เขาพากัน มาจากไหน

สยามสแคว์

ศูนย์รวมแหล่งแท้

ความบันเทิง

เสียก็จอแจแต่เราเซ็ง

ผ่านซอยนานา

มาถึงซอยทองหล่อ

ร้านข้าวต้มที่เคย

นั่งดื่มกินกัน

ฉันคิดถึง

คำที่เราพร่ำรำพัน

ต่อหน้าจานไข่เจียว

จนมาถึงพระโขนง

ผู้คนเริ่มบางตา

เพราะสถานีหน้า

ก็อ่อนนุชแล้ว

แล้วน้องนุช

อยู่ที่ไหนไม่มีแวว

ไอ้ฉันก็อ่อนใจ

ข้างในมันหดหู่

มาจนอ่อนนุชปลายทาง

ก็เหนื่อยแล้ว และง่วงนอน

ฉันก็เลยต้องนอน

เพราะไม่อยากเจอใคร

รักของฉัน

ถึงจุดจบแล้วก็ดีใจ

ฉันจะได้นอน

นอนร้องเพลงไปคนเดียว