Sung Ka See 歌詞
Sung Ka See - คาราบาว (Carabao)
Written by：Carabao
เขาทํางาน อย่างเหนื่อยหนัก
เพื่อเก็บเงิน ซื้ออาหาร
ซื้อหยูกยา สารพัน
เสื้อกางเกง ไว้สวมใส่
ผิวไหม้เกรียม หนังดํากร้าน
สู้กับงาน สู้ทนไหว
ลูกและเมีย ดังดวงใจ
หนักปานใด ไม่หวั่นเกรง
ยามเย็นลงเขาพร้อมหน้า
ซื้อข้าวปลาหุงหากิน
ทอดปลาทูยอดกระถิน
เหมือนกินมาแต่ชาติก่อน
ลูกและเมียยังยิ้มได้
สบายใจไม่เดือดร้อน
นี่แหละสุขกรรมกร
ทุกข์ที่กายใจยังสุข
คือช่างสุข คือช่างไม้
อายุขัย ได้ห้าสิบ
แกสร้างตึก สูงลิบลิ่ว
แต่ตัวเองลูกเมียยังเร่ร่อน
มือที่สากกว่าส้นเท้า
คอยโน้มน้าวเหนี่ยวนั่งร้าน
ไต่ความสูงอย่างชํานาญ
ด้วยวิญญาณของช่างเก่า
เหมือนชะตาฟ้าจะแกล้ง
ลมพัดแรงฝนตั้งเค้า
สังกะสีอันผุเก่า
ปลิวปะทะร่างช่างสุข
พสุธาอ้าแขนไว้
ร่างช่างไม้กับสังกะสี
ตกกระทบธรณี
เลือดสีแดงกระเซ็นซ่าน
เสียงหวีดร้องโกลาหล
ว่ามีคนหล่นนั่งร้าน
ปากต่อปากจากคนงาน
คือเฒ่าสุขเฒ่าสังกะสี
เหลือแต่ร่าง ให้อาลัย
ตายจากไป จากโลกนี้
เขาตายไป ไม่ตายฟรี
มีค่าศพ ศพละสองพันห้า
วันเดือนปีผ่านไป
ตึกสูงใหญ่เสียดฟ้า
ต่อสายตาทั่วหล้า
ว่าตึกที่สูงที่สุด
งบประมาณการก่อสร้าง
ห้าร้อยล้านกับสองพันห้า
ที่ไม่เห็นคือนํ้าตา
ของลูกเมียเฒ่าสังกะสี
ถึงวันงานเปิดอาคาร
มโหฬารมโหฬี
มหรสพ ประดามี
แขกรับเชิญล้วนทรงเกียรติ
ผนังอาคารเป็้นหินอ่อน
พื้นเป็นพรมกํามะหยี่
สุขภัณฑ์จากอิตาลี
โคมไฟจากออสเตรีย
แพงเท่าไรล้วนสรรหา
เจริญตาประสาเสี่ย
สังกะสีกับลูกเมีย
อยู่ตรงไหนใน ใจคน
สังกะสี สังกะสี
อยู่ตรงไหนในใจคน
สังกะสี สังกะสี
อยู่ตรงไหนในใจคน