ร้องไห้

ร้องไห้ - อภิรมย์

Written by：อภิรมย์

วันที่เขานั้นลาจาก

ใจเธอลอยไร้ที่อยู่

มีแต่คำถามไร้คำตอบ

อยู่ข้างใน

มันก็ดีนะคำปลอบ

แต่ฉันไม่มีให้เธอหรอก

ความเป็นจริงนั้นทางออก

เธอก็รู้ดี

เมื่อเสียใจ

ได้เวลาร้องไห้ฟูมฟาย

มันจะสักเท่าไหร่

หนอความทุกข์

เธอจำเป็นที่ต้องรู้สึก

กับมัน

เพื่อผ่านเรื่องราว

ที่ไม่เป็นดังใจ

วันที่เขานั้นลาจาก

ใจไม่เจอเลยทิศทาง

เพียงต้องการระบาย

บางอย่างจากข้างใน

คำว่าอย่าเสียใจเลย

ชั่งเป็นประโยคที่คลาสสิค

แต่ความเป็นจริง

ทุกคนบังเอิญมีหัวใจ

จึงเสียใจ

ได้เวลาร้องไห้ฟูมฟาย

มันจะสักเท่าไหร่

หนอความทุกข์

เธอจำเป็นที่ต้องรู้สึก

กับมัน

เพื่อผ่านเรื่องราว

ที่ไม่เป็นดังใจ

ต้องผ่านพ้นไป

ด้วยตัวเอง

ได้เวลาร้องไห้ฟูมฟาย

มันจะสักเท่าไหร่

หนอความทุกข์

เธอจำเป็นที่ต้องรู้สึก

กับมัน

เพื่อผ่านเรื่องราว

ที่ไม่เป็นดังใจ

ได้เวลาร้องไห้ฟูมฟาย

มันจะสักเท่าไหร่

หนอความทุกข์

เธอจำเป็นที่ต้องรู้สึก

กับมัน

เพื่อผ่านเรื่องราว

ที่ไม่เป็นดังใจ

ต้องผ่านพ้นไป

ด้วยตัวเอง

ผ่านมันไป

ด้วยตัวเอง

ผ่านมันไป

ด้วยตัวเอง